Του Νίκου Λακόπουλου
O Πάνος Καμμένος προ ημερών εξέφρασε μπροστά σε ένα έκπληκτο ακροατήριο στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων την πρόθεση του να παραιτηθεί από υπουργός Εθνικής Άμυνας αν περάσει απ’ το κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ η Συμφωνία των Πρεσπών -πράγμα που δεν πίστευε ότι θα γίνει, αλλά είναι θέμα ημερών.
Την ίδια μέρα ο εκπρόσωπος του κόμματός του διέγραψε τον υφυπουργό Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ με …ανδρεοπαπανδρεϊκό τρόπο: “Είναι ομόφωνη απόφαση του κόμματος. Ο κ. Κουίκ έθεσε εαυτόν εκτός κινήματος. Τελεία».
Τελικά η διαγραφή δεν έγινε ποτέ και η πορεία των πραγμάτων αποκάλυψε πως η αποχώρησή του από την κυβέρνηση μπορεί να αφορά μόνο τον ίδιο κι μόνο έναν -για την ακρίβεια μία- βουλευτή που σίγουρα θα τον ακολουθήσει, ίσως και δύο. Ο στρατηγός είναι μόνος, χωρίς στρατό και η τελευταία του δήλωση ήταν η τραγική διαπίστωση πως από αρχηγός με μια κοινοβουλευτική ομάδα επτά βουλευτών μπορεί να βρεθεί με έναν-δύο και χωρίς- αναγνωρισμένη από τον κανονισμό καν- ομάδα.
Η δήλωση αυτή είναι βέβαια μια ευθεία βολή στον Αλέξη Τσίπρα και πίσω από τις γραμμές φαίνεται η πρόθεση του Πάνου Καμμένου να “τελειώσει” ηρωϊκά. Μιλώντας πάλι σε στρατιωτικούς είπε πως “είμαι ένας από τους μεγαλύτερους, ηλικιακά, υπουργός Άμυνας στην Ευρώπη, και δεν ξέρω αν θα συνεχίσω την πολιτική μου καριέρα στο μέλλον, γι’ αυτό και θέλω να σας πω αυτά τα πράγματα”. Δηλαδή φεύγει, όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από την πολιτική;Τελικά διόρθωσε τις δηλώσεις του για το πότε θα παραιτηθεί. Δεν θα παραιτηθεί όταν έρθει στη Βουλή της ΠΓΔΜ, αλλά όταν έλθει στη ελληνική Βουλή. Ωστόσο «αναμένει τις ακριβείς διατυπώσεις των συνταγματικών τροποποιήσεων που θα ψηφίσει η Βουλή της πΓΔΜ, όπου θα φανεί ο βαθμός προσαρμογής των γειτόνων μας στη νέα πραγματικότητα».
«Βρισκόμαστε ενώπιον εξελίξεων, για τις οποίες κανείς δεν δικαιούται να πει πως τον εξέπληξαν θα πει ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκος Παππάς. “Η επόμενη μέρα, μετά την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή, είναι μέρα συνέχισης της προοδευτικής διακυβέρνησης. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις αυτό να συμβεί. Το Σύνταγμά μας είναι σαφές και μου κάνει εντύπωση που η ΝΔ ξύνεται στη γκλίτσα του τσοπάνη. Αν είχε τα κότσια, που προφανώς δεν έχει, θα μπορούσε να καταθέσει πρόταση μομφής για να δούμε ποιος είναι πολιτικά απομονωμένος”.
Φαίνεται πως όσο η κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛΛ συνεδριάζει ο Αλέξης Τσίπρας σχεδιάζει τον ανασχηματισμό με πρόσωπα από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, όπως ο Χάρης Παμπούκης, ο Νίκος Μπίστης και ο Γιάννης Ραγκούσης.
«Αν κάποια στελέχη των ΑΝΕΛ επιλέξουν να απομακρυνθούν από την κυβέρνηση, τότε αυτές οι θέσεις θα καλυφθούν. Ο πρωθυπουργός έχει δείξει πως αξιοποιεί τη δυνατότητα συγκρότησης της κυβέρνησης με γνώμονα την αποτελεσματικότητα, την ανανέωση και τη διεύρυνση της στήριξης του τόξου των δυνάμεων που στηρίξουν την πολιτική της δίκαιης ανάπτυξης» είχε πει ο καλά ενημερωμένος Νίκος Παππάς.
Μια ανοιχτή εκδήλωση με τίτλο «Το στοίχημα της συμφωνίας των Πρεσπών»την ερχόμενη Κυριακή στο Μέγαρο Μουσικής -με χαιρετισμό του Αλέξη Τσίπρα και τη συμμετοχή μεταξύ των άλλων των Σπύρου Δανέλλη, Νίκου Μπίστη και Γιάννη Ραγκούση θα κάνει τον Δημ. Παπαδημούλη να συμπεράνει πως “η Συμφωνία των Πρεσπών είναι όμως και μοχλός για πολιτικές πολιτικές ανακατατάξεις για τη διαμόρφωση του προοδευτικού πόλου στην χώρα».
Στο σημείο αυτό πολλοί αρχίζουν να μετράνε: η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ μετά την υπουργοποίηση της Κ. Παπακώστα ανέρχεται σε 146 έδρες κι αν προσμετρηθούν οι έδρες των Παπαχριστόπουλου ή του Τέρενς Κουίκ μαζί με αυτές της Ελένης Κουντουρά και του Κώστα Ζουράρι- που δεν θα ρίξει αριστερή κυβέρνηση- φτάνουν τις 149- χωρίς να μετρηθεί ακόμα αυτή του Σπύρου Δανέλλη -από το Ποτάμι- που έχει δηλώσει πως θα στηρίξει την κυβέρνηση- και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Η κυβέρνηση βέβαια μπορεί να περάσει την Συμφωνία με λιγότερους ψήφους από 151 και μπορεί να συνεχίσει την πορεία της, αφού η πρόταση δυσπιστίας πρέπει να συγκεντρώσει 151 ψήφους. Σύμφωνα με το άρθρο 142 του Κανονισμού η Boυλή μπoρεί με απόφασή της να απoσύρει την εμπιστoσύνη της από την Kυβέρνηση αν η πρόταση δυσπιστίας εγκριθεί από την απόλυτη πλειoψηφία τoυ όλoυ αριθμoύ των Boυλευτών. Αν αυτό δεν συμβεί είναι στο χέρι της κυβέρνησης να πάει ή να μην πάει σε εκλογές.
Τόσο ο Πάνος Καμμένος που απειλεί κάθε λίγο ότι θα ρίξει την κυβέρνηση, όσο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης -που έκανε ήδη μία πρόταση δυσπιστίας- αν το κάνει και πάλι θα μετατρέψει την πρόταση μομφής σε νέα ψήφο εμπιστοσύνης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- χωρίς τους -μισούς- ΑΝΕΛΛ- που προφανώς πριν ή μετά θα προχωρήσει σε ανασχηματισμό- αναβαπτισμένη.
Αυτό άλλωστε έδειξε και η πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού στην Wall Street Journal ότι «η κυβέρνησή μου θα επιβιώσει, αλλά δεν ξέρω αν θα επιβιώσει ο συνασπισμός, αυτό είναι κάτι που θα αποφασίσει ο κυβερνητικός μου εταίρος». Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι μπορεί να εξασφαλίσει την απαραίτητη πλειοψηφία σε περίπτωση ψήφου δυσπιστίας- αν και δεν την χρειάζεται. Η πρόθεσή του είναι να πάει στο τέλος της τετραετίας τις εκλογές- και …είκοσι μέρες παραπέρα, αλλά ο ίδιος δεν αποκλείει να γίνουν νωρίτερα.
Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γιώργος Σωτηρέλης θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα: “Η δεδηλωμένη είναι ένα τεκμήριο συνταγματικό για το πως διορίζει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας την κυβέρνηση μετά τις εκλογές και σημαίνει απλώς ότι δεν την διορίζει αυθαίρετα αλλά με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα. Από εκεί και πέρα ο Πρωθυπουργός, μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης, πρέπει να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης μέσα σε 15 ημέρες και μπορεί να ζητεί και οποτεδήποτε άλλοτε. Για να λάβει δε ψήφο εμπιστοσύνης δεν χρειάζεται 151 ψήφους. Απαιτείται πλειοψηφία των παρόντων που δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 120».
Προφανώς οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και δεν αφορούν πλέον την συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ, αλλά τον περιλάλητο “προοδευτικό πόλο”, τις νέες πλειοψηφίες- όπως θα πει ο Δημ. Βίτσας, τη συγκρότηση ενός δημοκρατικού μετώπου απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη που μπορεί να βρεθεί μπροστά σε μια έκπληξη στις εκλογές. Να μην βρεθεί απέναντι στον “ψεύτη” Τσίπρα, αλλά σε ένα ευρύτερο μπλοκ που αυτές τις μέρες θα φανεί αν υπάρχει ή όχι.
Σε κάθε περίπτωση αργά ή γρήγορα θα πάμε σε εκλογές. Το ερώτημα είναι με ποια κόμματα, δεδομένου του ότι τις εξελίξεις φαίνεται να τις καθορίζουν μεμονωμένοι βουλευτές και στρατηγοί χωρίς στρατό- “αρχηγοί” κομμάτων που δεν υπάρχουν πλέον.
