Του Ιωάννη Ευθυμιάδη
Τα συνεχόμενα λάθη των πολιτικών ή ακόμα και τα “εσκεμμένα” δεν έχουν αρχή ούτε τέλος. Είναι μια αδιόρθωτη κατάσταση όλων των πολιτικών κάθε κομμάτων, όπου στο τέλος της τετραετίας “πτώση της κυβερνητικής εξουσίας”, οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί των κυβερνήσεων μας ανακοινώνουν πάντα ότι αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη. Δηλαδή ότι αποδέχονται τα λάθη τους μπροστά στον Ελληνικό λαό, με την γνωστή έκφραση “κάναμε λάθη” μια γενική και αόριστη ομολογία.
Τα λάθη γίνονται μόνο από απερισκεψία και ανικανότητα.
Το ζητούμενο είναι ότι όταν αναλαμβάνεις την ευθύνη οφείλεις να ζητάς και ένα συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό ο οποίος σε εμπιστεύτηκε.
Όταν ο πρωθυπουργός αναγγέλλει ότι αποδέχεται και αναλαμβάνει ο ίδιος την πολιτική ευθύνη τι εννοεί, δικαιολογεί τους υπουργούς από τα λάθη τους;
Όχι ότι οι υπουργοί δεν κάνουν λάθη, άλλα απλώς είναι εκτελεστικά όργανα και συμμερίζονται τα λάθη των αποφάσεων που εκτελούνται από το υπουργικό συμβούλιο, όπου ορίζονται με απόφαση του πρωθυπουργού. Με απλά λόγια για τον Ελληνικό λαό ο πρωθυπουργός οφείλει να είναι ειλικρινής μαζί τους, να παραδέχεται τα λάθη και όχι να τα αποδέχεται. Είναι δυο διαφορετικές έννοιες. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί την λέξη αποδέχομαι τα λάθη, δεν σημαίνει ότι τα δημιούργησε αυτός, απλώς συμφωνεί και δεν φέρει αντίρρηση. Μόνο όταν είναι ειλικρινής και θα χρησιμοποιήσει την λέξη παραδέχομαι τότε σημαίνει ότι αναγνωρίζω και ομολογώ τα λάθη μου, είμαι ένοχος.
Τολμάει αυτό να το πει κάποιος πολιτικός μπροστά στον Ελληνικό λαό;
ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Έφτασε η ώρα της κάλπης. Μετά από μια “βασανιστική” τετραετία επιτέλους έχει τον απόλυτο λόγο τώρα ο πολίτης. Αυτός είναι που θα πάρει την σωστή απόφαση ποιος θα είναι ο επόμενος “ικανός” πρωθυπουργός για την επόμενη τετραετία. Αυτό θα εξαρτηθεί μέσα από την τοπική κοινωνία των υποψηφίων βουλευτών κάθε κομμάτων. Αυτοί οι υποψήφιοι βουλευτές είναι οι καλύτεροι “Μάστερ Σεφ”. Η ουσιαστική λεπτομέρεια ενός ψηφοφόρου πολίτη είναι με ποιό κριτήριο θα πάει στην κάλπη για να ψηφίσει.
Με το κριτήριο της απόλυτης συνειδητότητας και λογικής απόφασης χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, ή απλά με το κριτήριο ενός δόλου με την ελπίδα του συναισθήματος.
Η τελική επιλογή του υποψηφίου προσώπου που γίνεται στην κάλπη, όπου έχουν αποφασίσει οι ψηφοφόροι πολίτες, τότε από εκείνη την στιγμή ο καθένας αναλαμβάνει και την προσωπική του ευθύνη. Στο τέλος ως συνήθως από μια απογοητευμένη τετραετία θα παραδεχτεί το λάθος του ο ψηφοφόρος πολίτης;
Δυστυχώς αυτή είναι μια αδιόρθωτη κατάσταση μόνο από των φανατικών ψηφοφόρων πολιτών.
Συγγραφέας – ερευνητής