Του Τάκη Ψαρίδη
Ο Τσίπρας, λένε, τράβηξε το αυτί του Κασσελάκη..(το είχε τραβήξει πολλές φορές και στον Πολάκη). Όλα καλά λοιπόν.
Κάθε φορά που θα γυαλίζει το μάτι του προέδρου και θα του βγαίνει από μέσα του το βοναπαρτικό μεγαλείο της «αδιαμεσολάβητης σχέσης» με το λαό, κάθε φορά που θα πετάει μια δεξιά κοτσάνα, ο Τσίπρας θα του τραβά το αυτί και θα τον επαναφέρει στην αριστερά..
Δικαίως ο κόσμος του Σύριζα απορεί και ρωτά γεμάτος αγωνία: Τελικά ένας τέτοιος πρόεδρος άξιζε στον Σύριζα; Υπό διαρκή επιτροπεία; Να προεδρεύει με το αυτί τραβηγμένο και όλοι να τρέμουν για το τί θα βγάλει από μέσα του ανά πάσα στιγμή, όταν είναι αμολημένος;
Αυτό είναι το καινούργιο και το νέο κύμα; Ο Κασσελάκης και ο Πολάκης με το «στρατό» του; Αυτή είναι η ενότητα; Έτσι πιστεύουν ότι θα τους ψηφίσει ο κόσμος; Ο ένας «άριστος» (με το τραβηγμένο αυτί) θα μονομαχήσει με τον άλλο «άριστο» και θα τον νικήσει και η αριστερά θα γίνει κυβέρνηση με αυτόν τον σουρεαλιστικό τρόπο; Τα ριάλιτι σόου είναι πιο σοβαρά.
Για ποιο λόγο όλα αυτά;; Ρωτούν όλοι.
Σήμερα, τα 50 χρόνια του Πολυτεχνείου σημαδεύονται με μια μεγάλη πολιτική ανατροπή. Το Πασόκ πέρασε δεύτερο και ο Σύριζα τρίτος.
Ποιος είναι ο λόγος για να στηρίζεται πάση θυσία ένας ουρανοκατέβατος ως πρόεδρος σε βάρος της ταυτότητας του Σύριζα και κυριολεκτικά της ύπαρξης του; Ποιος είναι ο λόγος μιας τέτοιας «ενότητας»; Ο απεγκλωβισμός από την φαιδρότητα και μια νέα δυναμική είναι πλέον αδήριτη ανάγκη.
