Του Χρήστου Λουτράδη
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της εποχής που διανύουμε , που χαρακτηρίζεται από την επέλαση της πανδημίας και των αλλαγών που αυτή επιφέρει σε πολλούς τομείς , από τον αυτονόητο πεδίο της υγείας, την οικονομία μέχρι και τον τρόπο με τον οποίο συγκροτείται η ίδια η πολιτική διαδικασία και τα χαρακτηριστικά που αυτή πλέον θα έχει στο μέλλον.
Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ στο πεδίο της υγείας και της οικονομίας , οι αλλαγές που πραγματοποιούνται αρχίζουν και αποκτούν έστω και αμυδρά ένα σαφές στίγμα, στο πεδίο της πολιτικής οι αλλαγές που συντελούνται , ειδικά στο πεδίο των νέων πολιτικών συγκροτήσεων και των ιδεολογικών ζυμώσεων , δεν είναι ακόμα ορατές στο πολιτικό σκηνικό.
Δεν θα πρέπει όμως να αμφιβάλλει κανείς ότι τα απόνερα από τις αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων για την διαχείριση της πανδημίας θα αφήσουν ένα ανεξίτηλο πολιτικό και ιδεολογικό αποτύπωμα στο πολιτικό σύστημα και θα συν διαμορφώσουν τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις.
Eιδικά με αφορμή το εμβολιαστικό πρόγραμμα, και τον τρόπο θα εφαρμοστεί η υποχρεωτικότητα θα επαναπροσδιορίσει το πολιτικό σκηνικό και θα θέσει εκ νέου το πολιτικό σύστημα μπροστά σε νέες ιδεολογικές διαφορές. Ιδεολογικές διαφορές που θα οδηγήσουν αναπόδραστα σε πολιτικές ανακατάξεις αφού θα επηρεάσουν το πολιτικό DNA των πολιτικών κομμάτων , κυρίως των κομμάτων εκείνων που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροδεξιά ή πατριωτικά.
Η περίπτωση του εγχώριου πολιτικού συστήματος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θα μας απασχολήσει στο άμεσο μέλλον , όχι μόνο λόγω εντοπιότητας, αλλά κυρίως λόγω της ιδιαιτερότητας της κοινωνικής και στελεχιακής βάσης του κυβερνώντος κόμματος , που ενώ διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι διαπνέεται από τις αρχές του κέντρου και του φιλελευθερισμού αποτελεί ένα βαθιά συντηρητικό , αρτιοσκληρωτικό , θρησκόληπτο και χωρίς κοινωνικούς προβληματισμούς και αγωνίες κόμμα. Ένας κομματικός μηχανισμός που μακιγιάρεται με πολιτικά απολειφάδια του κέντρου για να αποκτήσει κοινωνική αποδοχή και τα στέλνει στα πολιτικά αζήτητα αναλόγως τις πρόσκαιρες πολιτικές ανάγκες της εκάστοτε περιόδου.
Η ιδιοσυστασία της βάσης της Νέας Δημοκρατίας θα αποτελέσει και την ωρολογιακή βόμβα για το κυβερνών κόμμα , αφού σε αυτή στοιχίζεται ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι των ψεκασμένων αντι-εμβολιαστών που δεν ικανοποιείται ακόμη και αν υπουργοποιηθεί σχεδόν ολόκληρη η πρώην κοινοβουλευτική ομάδα του ΛΑΟΣ , όπως και έγινε.
Κάτω υπό αυτές τις συνθήκες, και με δεδομένο το διαζύγιο της ΝΔ με το αυτοαποκαλούμενο Κεντρώο χώρο, o ρόλος των κομμάτων που στοιχίζονται ιδεολογικά υπό την σκέπη της κεντροαριστεράς δεν είναι απλά κομβικός αλλά προσλαμβάνει και ιστορικά χαρακτηριστικά αφού θα πρέπει να αποτελέσουν την υποδοχέα της κοινωνικής δυσαρέσκειας από τις πολιτικές της κυβέρνησης , όχι όμως ως κόμματα διαμαρτυρίας που από την φύση τους αποτελούν πρόσκαιρα και θνησιγενή δημιουργήματα , αλλά ως πολιτικούς οργανισμούς με πρόγραμμα, κοινωνικές αναφορές , απαντήσεις στις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κοινωνία και κυρίως να παραμείνει μακριά από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και την στρεβλή ανάγνωση των αξιών και των αρχών πάνω στις οποίες δομήθηκε διαχρονικά ο κεντροαριστερός χώρος , μακριά από φράξιες, πολιτικούς αυτισμούς και κυρίως ένα υποδόριο κόμπλεξ και συντηρητισμό , για οποιονδήποτε ξεφεύγει από τις ιεροξεταστικές νόρμες ορισμένων κομματικών γραφειοκρατών που νομίζουν ότι διαφεντεύουν τους κομματικούς μηχανισμούς , ενώ απλά αναπαραγάγουν την μιζέρια τους.