Του Νίκου Λακόπουλου
Με την επιστροφή της τρομοκρατίας που πιθανόν να έχει υπερτιμηθεί, το κίνημα των αγροτών και ένα νέο φοιτητικό κίνημα που μπορεί να γεννιέται καθώς η αστυνομία εισβάλλει στις καταλήψεις η πολιτική ζωή της χώρας μπαίνει σε μια νέα φάση και η ηγεμονία του Μητσοτάκη έχει τελειώσει.
Προφανώς δεν το έχει αντιληφθεί αφού ο κόσμος καίγεται κι αυτός ανεβάζει βίντεο στο Τικ Τοκ που τον δείχνει να αυτοσαρκάζεται επειδή του λένε πως γουρλώνει τα μάτια του και να χτενίζεται γιατί -πάλι του είπαν- τα μαλλιά του σηκώνονται όταν… έχει αέρα.
Οι Ευρωεκλογές που πλησιάζουν και οι πιθανές εκπλήξεις που θα εμφανίσουν αποχτούν έτσι βαρύτητα εθνικών εκλογών αν η κυρίαρχη Νέα Δημοκρατία εμφανίσει ποσοστά έκπληξη, πολύ κάτω από το 30%.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ εμφανίζουν εμφανές έλλειμα ηγεσίας με ό,τι σημαίνει αυτό για τις μελλοντικές εξελίξεις και τα δύο κόμματα μαζί στις μετρήσεις αγκομαχούν με ποσοστά γύρω στο 12-14% που σημαίνει πως για να γίνουν κυβέρνηση, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα χρειαστούν μερικές δεκαετίας.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί στην τρίτη θέση, αν όχι στην τέταρτη, η ψυχολογία των μελών του κόμματος θα οδηγήσει σε νέες αποχωρήσεις και νέα διάσπαση καθώς ήδη πολλοί υποστηρικτές ως τώρα του Κασσελάκη χτυπάνε τις καμπάνες.
Προφανώς η στρατηγική να κυβερνήσουν την χώρα περνάει από την εξόντωση του άλλου κόμματος, αλλά και πάλι αυτό δεν φτάνει. Θα πρέπει να ανακτήσουν ψήφους που έχασε το ένα κόμμα από το άλλο και από τα πολλά πλέον κόμματα και κομματίδια και της Αριστεράς, αλλά κυρίως να αφαιρέσουν ψήφους από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Υπάρχει ωστόσο μια δεξαμενή σε όσους αποχώρησαν από την πολιτική και τις κάλπες τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να είναι ένα κόμμα ισχυρό και κυρίαρχο έχοντας περίπου ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους λιγότερους από όσους είχαν άλλοτε τα κυβερνητικά κόμματα.
Η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ του 32% φαινόταν να έχει μια εκλογική βάση που μετά την υποχώρηση από το 35%- θα του επέτρεπε να ξαναγίνει κυβέρνηση χάρη στη φθορά της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, αλλά αυτό που συνέβη στις τελευταίες εκλογές ήταν αδιανόητο.
Μετά από πολλά χρόνια δικομματισμού και εναλλαγής δυο κομμάτων στην εξουσία -με τραπεζικά δάνεια που χρωστούν ακόμα- η χώρα οδηγήθηκε στην χρεοκοπία με αποτέλεσμα την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ -και την πτώση της Νέας Δημοκρατίας στο 18%.
Οι τελευταίες εκλογές έδειξαν πόσο εύκολα ένα κόμμα μπορεί να πάει από το 48% στο 13% και μετά στο 4%, αλλά και απότομα ένα κόμμα που κυβέρνησε με 35% μπορεί να κατρακυλήσει στο 20%, το 19% και πιθανόν αύριο να μην υπάρχει καν, χωρίς ηγέτη και χωρίς ταυτότητα.
Η συνοχή του φαινομενικού ισχυρού ΣΥΡΙΖΑ ήταν η κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας και δεν υπάρχει τίποτα από τα δύο πλέον με μια κοινοβουλευτική ομάδα που έφτασε από 145 βουλευτές να μετρά τριάντα έξι βουλευτές από τους οποίους οι μισοί βλέπουν πως δεν θα είναι πια βουλευτές μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Μια παράταξη χωρίς κόμμα και ηγέτη.
Το φαινόμενο των τελευταίων εκλογών να ψηφίζονται άγνωστα κόμματα, χωρίς ορατό αρχηγό, ούτε καν γραφεία πιθανόν να είναι το κλειδί για τις επόμενες εξελίξεις όπου κόμματα με 3-4%, ακόμα και μεγαλύτερα ποσοστά, όπως δείχνει η πρόσφατη ιστορία εξαφανίζονται με ένα αέρα για τους επόμενους αγνώστους.
Πάντα στην ελληνική πολιτική ιστορία το πολιτικό παιχνίδι παιζόταν ανάμεσα σε δυο παρατάξεις με ένα παίχτη που δεν βρισκόταν στο τραπέζι κι ερχόταν από το πουθενά να αποτελέσει τον ηγέτη της παράταξης.
Το φαινόμενο να εμφανίζουν τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ ποσοστά διπλάσια από αυτά της “καταλληλότητας” για πρωθυπουργό του αρχηγού τους εγκυμονεί εξελίξεις στα δύο κόμματα και την “δημοκρατική παράταξη”.
Το πιο ενδιαφέρον είναι πως ενώ οι μισοί ψηφοφόροι δηλώνουν πως ανήκουν στο Κέντρο και την Αριστερά μόλις 25% φαίνεται να προτίθεται να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ κι όλη μαζί η “δημοκρατική παράταξη αθροίζει για πρώτη φορά ποσοστά μικρότερα από αυτά της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς που πλέον έχει τρία κόμματα με άθροισμα το 15%.
Φαίνεται πως ο αέρας που φυσάει δεν παίρνει μόνο τα μαλλιά του Μητσοτάκη και μια πολιτική κρίση εκκρεμεί όταν ο άνεμος γίνει θυελλώδης και πιθανόν σαν άλλες εποχές σε μια ταραχώδη πολιτική ιστορία έλθει ένας σεισμός, όπου οι “ετοιμόρροποι θα καταρρεύσουν”.
Η Δημοκρατική Παράταξη με κομματικές εναλλαγές υπάρχει, αλλά δεν έχει πλέον κόμμα, ούτε ηγέτη. Τα πολλά κόμματα μοιάζουν με πολιτικές κατασκηνώσεις που θα τις πάρει το πρώτο αεράκι. To μόνο βέβαιο είναι πως τα πράγματα θα αλλάξουν και θα αλλάξουν με ταχύτητα.
Ούτε το σενάριο ο Μητσοτάκης ξανά πρωθυπουργός -για τρίτη φορά- αντέχει, ούτε ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης θα γίνουν ποτέ πρωθυπουργοί. Ζητείται για τη Δημοκρατική Παράταξη κόμμα και ηγέτης.
