Του Νίκου Λακόπουλου
Η περίφημη πλέον έρευνα για το DNA των Πελοποννησίων- έντεκα ερευνητών, κυρίως Ελλήνων σε ξένα και πολύ σημαντικά πανεπιστήμια- έθεσε το θέμα της καταγωγής και των σχετικών ερευνών σε πολλές και αναπόφευκτα εθνικιστικές και ρατσιστικές συζητήσεις- προς το παρόν στο Διαδίκτυο.
Η ανάγνωση της καθόλα επιστημονικής έρευνας- με δείγμα 241 ατόμων από όλη την Πελοπόννησο- είναι -σε δυο γραμμές- πως οι Μανιάτες και οι Τσάκωνες δεν είναι Σλάβοι, αλλά όπως κι άλλοι κάτοικοι της Πελοποννήσων έχουν πιο πολύ σχέση με Ισπανούς, Γαλλούς, Ιταλούς και ιδιαίτερα Σικελούς- παρά με Σλάβους- καταρρίπτοντας τις θεωρίες του προπερασμένου αιώνα του καθηγητή Φαλμεράυερ.
Βέβαια τελικά βρέθηκε …σλαβικό αίμα -κατά 15% στην Πελοπόννησο, ακόμα και σ΄αυτούς τους ίδιους τους καθαρόαιμους Τσάκωνες και Μανιάτες- που διαφέρουν μεταξύ τους, όπως και με άλλους κατοίκους του Μοριά –που επίσης διαφέρουν μεταξύ τους.
Οι Σλάβοι με τις περίφημες επιδρομές τους έγιναν αιτία να κατηγορηθεί η Ελλάδα ότι είναι μια χώρα χωρίς καμιά σταγόνα ελληνικού αίματος πλέον. “Το γένος των Ελλήνων έχει εξαφανιστεί από την Ευρώπη, γιατί στις φλέβες του Χριστιανικού Πληθυσμού της Ελλάδας δε ρέει ούτε μία σταγόνα γνήσιου και καθαρού αίματος Ελλήνων” διαπιστώνει στην “Ιστορία της Χερσονήσου του Μορέα” το 1835 ο βασιλικός καθηγητής και ακαδημαϊκός Ιάκωβος Φίλιππος Φαλμεράυερ διαβάζοντας την εργασία του “Περί Καταγωγής των σημερινών Ελλήνων” στην ανοιχτή συνεδρίαση της Βαυβαρικής Ακαδημίας.
Τα τέκνα των φυλών που ο ίδιος διδάχτηκε στη νιότη του τα κατορθώματα τους στην ειρήνη στον πόλεμο δεν κατοικούν πια στην Ελλάδα. Kάθε ίχνος ελληνικής ζωής εξαλείφτηκε και η Ελλάδα κατοικείται από σλάβους και “κατακάθια εθνών”! “Ο ξένος ακόμα και σήμερα βλέπει τόπους που ονομάζονται Κηφισία, Μαραθών, Ελευσίνα, Θωρικός, όπως στην αρχαία εποχή|μόνο αραιά και που συναντάμε ένα αλβανικό και τουρκικό όνομα” διαπίστωνε ο καθηγητής που αναρωτιόταν αν στην Αθήνα στο “μαργαριτάρι της αρχαίας Ελλάδας η ημέρα της αναγέννησης βρήκε ανόθευτα τα επιζώντα κομμάτια της πρωτοπορίας της” , αν δεν έπεσε ποτέ η πόλη του Περικλή από τις βόρειες εισβολές.
Τις θεωρίες αυτές αναπαράγουν οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς λίγο αργότερα όταν χρησιμοποιούν -για τους Βαλκάνιους- εκφράσεις «εθνίδια», «νανολαοί», «τσιράκια του ρατσισμού», «κατά φύσιν λαϊκίσκοι», «προβατοκλέφτες», «ανθρωπάκια», «γουρουνολαοί». Κι έτσι οι Έλληνες του -λεγόμενου ελληνικού βασιλείου κάνουν μια Επανάσταση για να εκδιώξουν τους Τούρκους, “αλλά αυτά τα σχέδια “διακηρύσσονται από ληστές των ορέων και δεν βρίσκουν απήχηση στους αγρότες του κάμπου”. Είναι “ρώσικες μηχανορραφίες”.
Τον αιώ
να του Ιουστινιανού η Αττική ερήμωσε για τετρακόσια χρόνια. Οι ληστές έρχονται, ληστεύουν, φεύγουν στα βουνά. Ο Παρνασσός, ο Ταύγετος, ο Ελικών εμφανίζονται με ονόματα όπως Ζαγορά, Χέλμος, Μαλεβός. Τα παλιά κτίρια ήταν ερειπωμένα. Το 1065 οι Ούτσοι με εξακόσιες χιλιάδες στρατό πέρασαν τον Δούναβη και έφτασαν μέχρι την Ελλάδα του Φαλμεράυερ -που δεν περιλαμβάνει την Μακεδονία και την Θράκη. Το 1203 ο άρχοντας του Ναυπλίου Λέων Σγουρός επιτίθεται στην Ακρόπολη την οποία υπερασπίζεται ο Αρχιεπίσκοπος Μιχαήλ. Τον επόμενο χρόνο, το 1204 οι δυτικοί θα καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη και η Αττική με τη Βοιωτία πέρασαν στα χέρια του Βουργουνδού Οττο ντε Λα Ρος!
Τρακόσια χρόνια η Πελοπόννησος ζει την Φραγκοκρατία όταν κυβέρνησαν την Αθήνα ηγεμόνες με γαλλικό, ισπανικό και ιταλικό αίμα πριν περάσει στα χέρια των Οσμανλήδων του Μωάμεθ του Β. Στα χρόνια των Φλωρεντίνων και των Βουργουνδών η Αθήνα πέρασε λαμπρές στιγμές σύμφωνα με τον Φαλμεράυερ. Εγινε μεγάλη, πλούσια και άνετη, διακοσμήθηκε με ωραία κτίρια, πυκνοκατοικήθηκε. Το ερώτημα είναι από ποιους, αφού δεν υπήρχαν πλέον Έλληνες. Γαλλικές οικογένειες έρχονται από την Βουργουνδία, την Καμπανία και την Προβηγκία, φτιάχνουν ιπποτικούς πύργους στην ύπαιθρο. Πιο πολλές ισπανικές από την Καταλωνία και τις Βαλεαρίδες νήσους, ιταλικές από την Γένουα, την Νάπολη, την Φλωρεντία και την Σικελία- να το Σικελικό αίμα!
Αργότερα έρχονται και οι Ιταλοί και το 1675 οι άρχοντες έχουν ονόματα όπως Γκάσπαρι, Λατίνι, Γκερένι, Πέρουλι, Λιμπόνι αλλά και Χαλκοκονδύλης και Παλαιολόγος -σύμφωνα με την “Ιστορία της Αθήνας” που υπογράφει κάποιος Ανθυμος! Έντεκα χρόνια μετά, το 1686 οι βενετσιάνικες μπόμπες ανατίναξαν τον Παρθενώνα και η Αθήνα ερημώθηκε για τρία χρόνια και οι κάτοικοι φεύγουν για τα ενετικά νησιά και τον Μοριά. Στο Σούνιο ως τα σύνορα της Βοιωτίας ο Φαλμεράυερ βλέπει Ιλλυριούς που δεν μιλάνε ούτε ελληνικά, ούτε σλαβικά. Στην Υδρα, τις Σπέτσες, τον Πόρο και την Σαλαμίνα, ακόμα και την Άνδρο, Αλβανούς. Η Ελευσίνα, η Κηφισιά, ο Μαραθώνας είναι απόλυτα αλβανικές. Στην Ακαδημία του Πλάτωνα μιλάνε αλβανικά. Η Αθήνα είναι αλβανική όπως ήταν κάποτε πελασγική από μετανάστες της Ηπείρου.
Δεν είμαστε Σλάβοι ή είμαστε κατά 0,2-15%!
Aπό τους Σλάβους που πασάλωναν του εχθρούς τους, τους έδεναν σε τέσσερις πασσάλους ή τους έκαιγαν ζωντανούς φαίνεται να γλύτωσαν οι Τσάκωνες και η γλώσσα τους οι οποίοι όμως ενδέχεται να είναι σλαβική φυλή πριν οι Σκύθες πλημμυρίσουν την Χερσόνησο -αν και μάλλον είναι ελληνικής καταγωγής μετανάστες μετά την παλινόρθωση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, σύμφωνα με τον Βαυαρό καθηγητή. Ο Ίναχος έγινε Πλάνιτσα. Η Ρούμελη είναι το τουρκικό Rum ili. Τα μανιάτικα χωριά έχουν ονόματα όπως Τσίμοβα, Τσέκονα, Λέοτσα, Νόμιτσα, Κουμπένοβα. Η ανατολική όχθη του Ευρώτα ονόματα όπως Βασάρα, Βρέστενα, Αράχωβα και ρυάκια με ονόματα Γκοριτσά, Περτσένι, Μπίρνικο, Σερβιάνικα. Στον Ταύγετο Μίσκα, Τέζνικα, Γαρδίκι, Κατσίκοβο, Βλαχόπουλο, Μπούζι. Τα Μυστρά, Κράκοβα, η Τσελέχοβα, Κάλκα και Ζούμενα τον μεταφέρουν στην Κρακοβία και την Νότια Ρωσία.
Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος λέει πως οι Εζερίτες και οι Μιληγγοί δεν υποτάχτηκαν στους στρατηγούς του αυτοκράτορα και κρύφτηκαν στον Πενταδάχτυλο στα βουνά μιλώντας σλαβικά. Οι Μανιάτες ήταν ειδωλολάτρες και τους έλεγαν Έλληνες!. Η Μάνη όμως για την Φ. δεν είναι καθαρά ελληνική και οι Μανιάτες είναι οι Μαρδαίτες του Λιβάνου που έφτασαν στην Κεφαλλονιά και την Νικόπολη κοντά στην Άρτα. Μερικοί Μανιάτες θα βρεθούν στον καταυλισμό Μάινα της Δαλματίας. Ωστόσο για τους Μανιάτες αφήνει ένα έκτο ελληνικού αίματος!
Μπερέσοβα στην Τσακωνία είναι ένα χωριό που σημαίνει δάσος από σημύδες. Η σημύδα φύεται στις βόρειες χώρες. Πως βρέθηκαν η Ελλάδα να έχει σημυδόδασος, ενώ δεν έχει σημύδες; Οι λέξεις σε -στρα είναι σλαβικές. Είναι ο Μυστράς ελληνικός; Ο Φαλμαράυερ τελικά για να εξηγήσει γιατί σ΄αυτές τις χώρες δεν μιλιέται η σλαβική μας λέει πως τελικά οι Σλάβοι μεταφέρθηκαν στη Λυδία, την Μυσία, την Παφλαγονία και την Βιθυνία και στη θέση τους έφεραν στην Πελοπόννησο Μυσούς, Παφλαγόνες, Βιθυνούς και Λυδούς! Ένας κάτοικος του Πύργου -λέει- ονομάζει τον πηλό γλήνα. Αλφειό. Τελικά όμως στην έρευνα του οι Βούλγαροι μιλούν ελληνικά όπως οι Βλάχοι της Πίνδου και μάλιστα από την παιδική τους ηλικία!
Ο καθηγητής κοιτάζει τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά των κατοίκων και διερωτάται πως οι Αλβανοί τη Βοιωτίας γνωρίζουν την Αθηνά την ταυροφόνο – με άλλο όνομα ή πώς στην Αθήνα οι Έλληνες εθνικοί που έχασαν τους ναούς τους πάνε τα παιδιά τους στον Αγ. Ιωάννη τον Βαπτιστή όπως έκαναν με τον …Αρη. Και καταλήγει σε ένα άλλο συμπέρασμα: πριν φύγουν μετανάστες οι Έλληνες μοναχοί και ιερείς δίδαξαν την λατρεία της θρησκείας στους Αλβανούς και τους Σλάβους!
«Οι Αλβανοί, πανάρχαιοι γείτονες της Ελλάδας, αποτελούν σήμερα την πλειοψηφία των κατοίκων του νέου βασιλείου. Οι ίδιοι ενεργητικοί Αλβανοί που κατά τον πόλεμο κατά της ανεξαρτησίας έκαναν τους μεγαλύτερους άθλους στην θάλασσα και την στεριά. Φορεσιά, απλότητα των ηθών και δημοκρατικό πείσμα ήλθαν μαζί μ’ αυτό το σκληρό λαό της Ηπείρου στην Ελλάδα. Διατηρούν οι Αλβανοί και οι Βλάχοι σε μεγάλο βαθμό την αρχαία τους φορεσιά. Σε όσους ταυτίζουν τους νεοέλληνες οπλαρχηγούς με τους αρχαίους Ελληνες, λόγω του φθόνου που τρέφει ο ένας για τον άλλο και τον ασυγκράτητο φίλερι και αδάμαστο χαρακτήρα τους, πρέπει να ειπωθεί ότι τέτοια φαινόμενα βρίσκει κανείς υπό ορισμένες συνθήκες σε πολλούς λαούς.» (Περί Καταγωγής των σημερινών Ελλήνων).
Αυτές τις θεωρίες αναπαράγουν πολλοί “Ευρωπαίοι” Νεοέλληνες σήμερα ή “αριστεροί” που θεωρούν τα κρυφά σχολειά μύθο, αφού τα σχολειά -του Πατριαρχείου- ήταν νόμιμα. Ο καθηγητής παθαίνει κανονική παράκρουση όταν η νωθρότητα των αγροτών τον οδηγεί στο συμπεράσμα ότι αυτοί που πριν λίγο ήτανε …Λυδοί συγγενεύουν τελικά με μία ορισμένη σλαβική φυλή της Δαλματίας! «Υπάρχει στην Ελλάδα τόσο ζωντανό και ανεξίτηλο το αίσθημα της ξενικής τους προέλευσης ώστε να αποκαλούν οι κάτοικοι των πόλεων τους κατοίκους της υπαίθρου, όπου βρίσκεται η μεγάλη μάζα και ο πυρήνας του λαού συμπεριλαμβανομένων των αλβανών χωρικών-συλλογικά ονομαζομένων οι «Ελληνες» από τους δικούς μας σοφούς- αποκλειστικά με τα σκυθικά ονόματα Βλάχους και Βογόμιλους».
Τα χωριά ανάμεσα στα βουνά Τσόκα και Ρούσα ονομάζεται το ένα Βλαχοκεράσι και το άλλο Αρβανιτοκεράσι. Κι έτσι “το απλοϊκό φρόνημα αυτών των βοσκών (της Αρκαδίας) θεωρεί τους Ελληνες προγόνους των Φράγκων, επιτήδειους αλλοδαπούς που κάποτε ήσαν κύριοι της χώρας τους. Μ΄αυτό τον τρόπο εξηγεί και τις συχνές επισκέψεις των Ευρωπαίων περιηγητών και την αξία που δίνουν οι τελευταίοι σε κάθε υπόλειμμα που προέρχεται από εκείνους”. Tελικά μόνο ένας Ευρωπαίος, όπως ο Οθων ο …άλλος Κέκρωψ χάρη στην Θεία Πρόνοια μπορεί να την σώσει καταλήγει ο καθηγητής από το χωριό Pairdorf κοντά στο Brixen του Τυρόλου. Τι θα συμβεί όμως αν αποδειχθεί ότι οι σλαβικές λέξεις είναι αρχαιοελληνικές;
Το DNA της Γλώσσας
Το βέβαιο είναι πως η σλαβική δεν έχει δώσει λέξεις στην νεοελληνική. Ζουλάπι, κοτέτσι, λούτσα, στάνη, βάλτος, σβαρνίζω, στρούγγα, τσέλιγκας, τσάρος. Το σλαβικό ruho, όμως, δεν είναι μακρυά από το έριον. Το ρεμπέτικο και ο ρεμπέτης σύμφωνα με μια εκδοχή προέρχονται από την σλαβική λέξη rebet. Ωστόσο το rebet δεν είναι άσχετο με το αν-αίρω που παράγει τον αντάρτη. Η πέστροφα κινείται αντίστροφα με την ελληνική λέξη επιστρέφω! Το τσάι έρχεται από την Κίνα, η πόλκα είναι πολωνικό ρύζι, η γόμα, η όαση και η πυραμίδα είναι λέξεις αιγυπτιακές . Όλα αυτά δεν κάνουν τους κατοίκους της Ελλάδας Κινέζους ή Αιγύπτιους. Είναι σαφές πως η γλώσσα μεταδίδεται με αντικείμενα, συνήθειες, ονόματα που δεν μπορούν να μεταφραστούν και έτσι κάνουν τον γύρο του κόσμου ώστε να φτάσουν ατσαλάκωτες ή παραποιημένες σε μια γλώσσα στην άλλη άκρη της γης.
Το τσάι ή τέιον είναι το te των Σουηδών, το tea των Άγγλων, αλλά και των Ουγγαρέζων. Το tee των Φινλανδών, το thee των Ολλανδών. Το ταξίδι των λέξεων γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον όταν δούμε λέξεις που έφυγαν από την Ελλάδα ταξίδεψαν και γύρισαν ξανά ως ευρωπαϊκές! Η λέξη καμάρα (κάμπτω) έφυγε μέσω λατινικής ως camarus και επέστρεψε αιώνες μετά ως κάμαρα και κάμερα (camera απ’ όπου και κάμεραμαν σήμερα) για να μας φέρει νέα παράγωγα: καμαρώτος, καμαριέρα, καμάρι, καμαρώνω. ια τους εθνικιστές όλα αυτά σημαίνουν πως όλα τάφτιαξαν οι Έλληνες, όπως άλλοι -όπως ο Steven Pinker στο Γλωσσικό Ένστικτο- πιστεύει πώς όλα τα έφτιαξαν οι Χαναναίοι! Όλα τα αλφάβητα της δύσης φαίνεται ότι προήλθαν από το δικό τους. Η γλώσσα δημιουργήθηκε μια φορά και όλες όσες υπάρχουν είναι απόγονοι της.
Τελικά όχι μόνο δεν υπάρχει “ελληνική” γλώσσα, αλλά η αττική που κυριάρχησε είναι μια στιγμή μιας μίας, ενιαίας και παγκόσμιας γλώσσας, που όπως ο αέρας και το νερό δεν έχουν πατρίδα! Η λέξη mad έχει κάτι κοινό με το μυαλό (main). Η λέξη crazy με τας φρένας. Το boy έχει σχέση με το γίγνομαι και αν ψάξουμε μέσα στο b (μ+π) θα ανακαλύψουμε ένα …παιδί! Το σερφάρω μας οδηγεί στην Ερέτρια (η αν προτιμάτε πλέον την Σερέτρια η την Σερφερέτρια, την Σερφερία ή Σερφούπολη !). Σε μια ευρύτερη έρευνα θα βρούμε πως ο Δίας είναι ο Δαν στην δωρική, ο Ζαν,ή Ζευς. Αφού δα σημαίνει γη, ε, λοιπόν, οι Δαναοί είναι οι γηγενείς όσο η Ιρ-λανδία είναι μια χώρα στον αέρα! Ο σκύλος aναγραμματίζει τον κύωνα (στη δοτική πληθυντικού τοις κυσί). Οι λέξεις αγορά και αγόρι, market και man, buy και boy έχουν ανά δύο μεταξύ τους, αλλά και όλες μαζί μια σχέση ανεξήγητη, μυστηριώδη, μαγική όπως και το girl, η κόρη και ο γόνος και το giγνομαι! (Μια τέτοια ανεξήγητη τηλε-σχέση έχει ο caw-boy με το τον αρχαιοελληνικό βού-παι (ο βούπαις).
Το DNA του Ιησού Χριστού
Αν η γλώσσα στην οποία στηρίχτηκε ο Φαλμεράυερ ως στοιχείο φυλετικής καθαρότητας παράγει τόσο γέλιο η προσπάθεια των γενετιστών να βρουν μια συνέχεια στο DNA είναι εξίσου κωμικοτραγική και επικίνδυνη. Όχι πως δεν είναι χρήσιμη, αλλά δεν αποδεικνύει τίποτα αφού θα πρέπει να ορίσουμε τι είναι εξ αρχής ο Έλληνας, ο Ίωνας, ο Αθηναίος και ποιο DNA είναι το δικό του. Πολύ πριν το έθνος η οικογένεια ορίζει την γραμμή της συνέχειας, αλλά αφού αυτή απαιτεί έναν πατέρα και μία μητέρα -κάθε προσπάθεια για ανεύρεση της “γενεάς” έχει δύο κατευθύνσεις -κατ΄αρχήν- με άπειρες διακλαδώσεις.
Και κάπου εκεί χάνονται οι ευαγγελιστές -όταν ψάχνουν να βρουν το νήμα που συνδέει τον Ιησού Χριστό με τον Δαβίδ. Η προσπάθεια είναι εξ αρχής χαμένη αν σκεφτούμε πως ο μόνος τρόπος να στέκει η παρθενία της Θεομήτορος -που είναι από τους γονείς της- υιοθετημένη, όπως δείχνουν τα Ευαγγέλια, ο ίδιος ο Χριστός, όπως και ο Ιωάννης είναι θετά παιδιά γυναικών που δεν είχαν τεκνοποιήσει. Με τον ίδιο τρόπο ο Μέγας Αλέξανδρος είναι μισός Αιγύπτιος εκτός από …γιος του Δία κι η -άλλη μισή ελληνική -και θεϊκή- καταγωγή του δεν αποδεικνύει τίποτε για τους Μακεδόνες, αφού συνήθως η Ιστορία ταυτίζει την βασιλική οικογένεια με την καταγωγή των υπηκόων της. Π.χ. ο λαός του Δεσποτάτου της Ηπείρου λατρεύει ως Δεσπότη του, τον Μιχαήλ Άγγελο Κομνηνό Δούκα- έναν …Τάταρο!
Τελικά, η ιστορική αφήγηση εξηγεί γιατί βρέθηκε σικελικό αίμα στην Πελοπόννησο. Αλλά πρέπει να μελετήσουμε το DNA των Σικελών με την υποψία πως οι Σικελοί είναι Έλληνες να γίνεται βεβαιότητα- με επιστημονικές αποδείξεις. Αλλά ποιοι ήταν τελικά οι Έλληνες, τι απέγιναν οι Προέλληνες; Kι αν οι Δωριείς ήταν κατακτητές πως ήταν και Έλληνες; Ή μήπως δεν ήρθαν, αλλά ε π έ σ τ ρ ε ψ α ν;
Tα πανεπιστήμια που κάνουν την έρευνα έχουν πολλή δουλειά ακόμα. Να μελετήσουν το DNA των Ιταλών, των Ισπανών, των Γάλλων- που βρέθηκε στο DNA των Πελοποννησίων. Κι όπως φαίνεται- από την έρευνα, πολύ σύντομα θα το συγκρίνουν με το DNA των …Ιώνων.
