Του Νίκου Λακόπουλου
Σέχτες, φράξιες, πυρήνες και εικοσάρηδες ληστές
Μετά την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη και του «Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα» το νέο αντάρτικο πόλης εμφανίζεται με ληστείες, ταχυδρομικές βόμβες, εμπρησμούς. Δεν υπάρχουν πια φόνοι και δολοφονίες σε ενέδρες ώσπου εμφανίζεται μια οργάνωση-φάντασμα που όμως δεν μοιάζει με άλλες. Η σέχτα «γαζώνει» με πολλές σφαίρες τα δυο θύματά της που δεν είναι «υψηλοί στόχοι» και επιδεικνύει μαζί με τον άλλο οπλισμό της στιλέτα και σιδερογροθιές.
Αν δεν είναι μια έμμονη ιδέα της αστυνομία μόνο, τότε το νέο αναρχικό κίνημα εμπλέκεται με τρομοκράτες, ληστές και ποινικούς. Η αστυνομία συλλαμβάνει πάντα περισσότερους «υπόπτους» από όσοι είναι οι τρομοκράτες, εφαρμόζοντας την αρχή της «συλλογικής ευθύνης». Πολλοί είναι απλώς φίλοι, συγγενείς, σύντροφοι ή έραστές κατηγορουμένων που διακηρύσσουν πως είναι «αιχμαλωτοι πολέμου» και συνήθως είναι εικοσάχρονα παιδιά. Η πολύ νέα τρομοκρατία έχει νέα χαρακτηριστικά, αμφισβητεί τους «αναρχοπατέρες» και συχνά αποδοκιμάζεται από την παλιά.
Η πολιτική μπλέκεται με όπλα και βία σε ένα σήριαλ που προβάλλουν τα κανάλια στο δελτίο ειδήσεων. Τα δικαστήρια και η αστυνομία έχουν αναλάβει- μετά την «Δεκέμβρη» του 2008- να αντιμετωπίσουν προβλήματα που δεν μπορούν τα κόμματα και οι πολιτικοί σε ένα παράλογο παιχνίδι με αίμα, βία, ανορθόγραφες προκηρύξεις και ιδεολογική σύγχυση. Οι νέοι τρομοκράτες συνήθως δεν ενδιαφέρονται για τον λαό και το προλεταριάτο, ούτε για την Ιστορία. Αυτοί θα κρίνουν την Ιστορία κι όχι η Ιστορία αυτούς.
Πίσω από αυτό το σκηνικό, αθώοι και ένοχοι, εγκληματίες που τιμωρούνται πριν το έγκλημα ή εγκληματούν μετά την τιμωρία μπερδεύονται. Σέχτες, φράξιες, πυρήνες. Ρουφιάνοι δημοσιογράφοι κι αντάρτες. Στο δικαστήριο δείχνουν να είναι σε πενταήμερη εκδρομή. Αλλά είναι στη φυλακή. Δεν περιμένουν δικαιοσύνη από τα «αστικά» δικαστήρια. Μονάχα μερικές εμβληματικές μορφές περνάνε πίσω από τους «στρατοδίκες» αθόρυβα. Είναι «μαμάδες ανταρτών πόλεων» που πάνε τάπερ και μπουφάν στις φυλακές.
Oι Πυρήνες της Φωτιάς και η Φράξια Μηδενιστών
Η «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» έκανε την πρώτη της εμφάνιση στις 22 Ιανουαρίου 2008, αρχικά δειλά, με γκαζάκια κατά τραπεζών και δημόσιων κτιρίων. Μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο του 2008 χρησιμοποιεί εμπρηστικούς μηχανισμούς κατά των Μητροπόλεων σε Αθήνα και Πειραιά, στις 9 Απριλίου του 2009.
Στις 11 Ιουλίου 2009, στόχος γίνεται ο Παναγιώτης Χηνοφώτης, πρώην υφυπουργός Εσωτερικών, με μηχανισμό που εκρήγνυται στο σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο. Στις 2 Σεπτεμβρίου, πραγματοποιείται έκρηξη στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2009 ο στόχος είναι -με μικρή βόμβα- διαμέρισμά της Λούκας Κατσέλη στο Κολωνάκι. Η βόμβα μπήκε στο διάδρομο. Κάποιοι φρόντισαν να ειδοποιήσουν -με δυο τηλεφωνήματα- για την ύπαρξή τους.
Η Αντιτρομοκρατική εισβάλλει σε ένα διαμέρισμα στο Χαλάνδρι και συλλαμβάνει τέσσερα άτομα. Η οργάνωση απαντά με μια βόμβα στον κάδο απορριμμάτων στην οδό Γκυιλφόρδου, κοντά στο Πεδίο του Άρεως, όπου θα μιλούσε σε λίγο ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Είναι η «στρατηγική της κοινωνικής πρόκλησης». Χρειάστηκαν γι αυτό δυο πυρήνες και συνεργασία με τους συντρόφους της «Φράξιας Μηδενιστών».
Μια βόμβα στο σπίτι της ευρωβουλευτού Μαριέττας Γιαννάκου στις 31 Οκτωβρίου και μια προκήρυξη που δημοσιεύεται στο athens.indymedia.org, καταγγέλλουν την «αστυνομοκρατία» στα Εξάρχεια και τη μόνιμη παρουσία των ΜΑΤ στην πλατεία. Ο νέος στόχος είναι ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Οι δράστες αφιερώνουν την ενέργειά τους στους τρεις ήδη προφυλακισμένους που φέρονται ως μέλη των «Πυρήνων της Φωτιάς». Οι επόμενες βόμβες είναι στο σπίτι του Μίμη Ανδρουλάκη, την Εθνική Ασφαλιστική στην Συγγρού –από την «Αντάρτικη Ομάδα Τερροριστών- και την Βουλή:
“Εορταστικές εκδηλώσεις παντού, κόσμος που μπαινοβγαίνει στα εμπορικά κέντρα και μια αίσθηση ευφορίας να πλανάται στον αέρα. Οι ρυθμοί της πόλης κινούνται μεταξύ κατανάλωσης την μέρα και διασκέδασης τη νύχτα. Ενάντιοι σε αυτό το κλίμα των ημερών επιλέξαμε να αναταράξουμε την ησυχία της πόλης”, απαντά η οργάνωση.
Με την προκήρυξη, οι συντάκτες ζητούν να διακοπεί η προφυλάκιση των κατηγορούμενων του Χαλανδρίου, αφού μέσα στο σπίτι δεν βρέθηκε απολύτως τίποτα που να συνδέει την οργάνωση με αυτό. Στις 19 Μαρτίου τοποθετείται βόμβα στα γραφεία της «Χρυσής Αυγής» στην Ομόνοια. Μια άλλη στην είσοδο πολυκατοικίας στα Πατήσια, όπου διαμένει ο αντιπρόεδρος της ελληνοπακιστανικής κοινότητας. Μια τρίτη, στο κτίριο της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής στην Πέτρου Ράλλη. Η οργάνωση αναλαμβάνει την ευθύνη για την τριπλή επίθεση, υπογράφοντας ως «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Ανταρτική Ομάδα Τερροριστών – Κομμάντο Λάμπρος Φούντας».
Η έρευνα οδήγησε στην Νέα Ιωνία Βόλου -το 2009- στην οδό Ελλησπόντου όπου συνελήφθησαν τέσσερις άνδρες και μία γυναίκα. Στο διαμέρισμα βρέθηκαν τρία καλάσνικοφ, επτά πιστόλια, ένα περίστροφο, στολές αστυνομικών, περούκες, ασύρματοι και ένας φάρος της ΕΛ.ΑΣ. Ένας άνδρας συνελήφθη στο Χολαργό μαζί με μία γυναίκα, η οποία τελικά αφέθηκε ελεύθερη. Μια έρευνα σε άλλο διαμέρισμα στην Καλλιθέα που είχε ενοικιαστεί με πλαστή ταυτότητα από κατηγορούμενο για συμμετοχή στους «Πυρήνες» οδήγησε σε ένα σακβουαγιάζ με ρούχα καθώς επίσης και ένα υπολογιστής.
Η οργάνωση είχε δηλώσει ότι είχε κλείσει τον κύκλο της όταν μια βόμβα μπήκε στην πολυκατοικία που έμεινε μια διευθύντρια φυλακών. Με την ανατίναξη του αυτοκινήτου της στην Δάφνη η οργάνωση επιστρέφει μετά από δυο χρόνια «σε συνεργασία με τις Συμμορίες Συνείδησης» και σε κοινό μέτωπο με τους Πυρήνες της FAI (Αντιφασιστικό Μέτωπο, Αλώβητος Πυρήνας Εκδίκησης, Μοναχικός Λύκος κ.α) και την Σέχτα Επαναστατών.
Η πρεμούρα της Αντιτρομοκρατίας Υπηρεσίας για να βρίσκει γιάφκες και τρομοκράτες το 2013 οδηγεί την ΕΛΑΣ σε τραγελαφικές ανακοινώσεις. Ανάμεσα σε άλλα στην γιάφκα που είχε νοικιάσει ο μετέπειτα συλληφθείς ως ληστής Νίκος Ρωμανός «διάφορα είδη ρουχισμού, δυο κενές θήκες κιθάρας(!), δυο παντελόνια στρατιωτικού τύπου μπλε» ή …μπαταρίες και hands free κινητών.
Οι πληροφορίες που διαρρέονται στον τύπο έχουν βασική στόχευση να συνδέσουν ληστείες με τρομοκράτες, τρομοκρατικές οργανώσεις μεταξύ τους ή και να βαφτίσουν τρομοκρατία μια παραβατική εφηβική συμπεριφορά. «Μας έχει εντυπωσιάσει πως πάλι βρέθηκαν τόσα όπλα στα χέρια μελών ενόπλων οργανώσεων» λέει στο «Βήμα» ανώτατος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. «Είναι προφανές ότι τους βοήθησαν ποινικοί».
Η περίφημη ληστεία της Πάρου -με έναν νεκρό- δεν συνδέθηκε στο δικαστήριο με την οργάνωση των «Πυρήνων της Φωτιάς», αν και ο Τάσος Θεοφίλου καταδικάστηκε γι’ αυτήν. Το επίμαχο σημείο της δίκης ήταν ένα καπέλο. Η υπεράσπιση υποστήριξε ότι μεταφέρθηκε το γενετικό υλικό του κατηγορουμένου σ΄αυτό προκειμένου να συνδεθεί η ληστεία με τους «Πυρήνες». Ο κατηγορούμενος είχε φιλία με άλλο «ύποπτο» για συμμετοχή στην οργάνωση, που ωστόσο διαψεύδεται κι από τον ίδιο και από άλλα μέλη των «Πυρήνων» που συνήθως αναλαμβάνουν την ευθύνη για την συμμετοχή τους με υπερηφάνεια.
–«Πώς γίνεται το κράτος να στελεχώνεται από τόσο ανεπαρκείς ανθρώπους και να μη μπορούμε να οργανώσουμε εναντίον του επανάσταση» θα αναρωτηθεί μετά την καταδίκη του σε εικοσιπέντε χρόνια ο υποτιθεμένος «Ληστής της Πάρου». «Το δικαστήριο δε χρειάστηκε στοιχεία για να με καταδικάσει για τη ληστεία της Πάρου, αυτή η έλλειψη στάθηκε αρκετή ώστε να με απαλλάξει από τις κατηγορίες της συμμετοχής και της ένταξης στη «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς».
Στις 12 Ιουλίου 2013 εξετάζονται για συμμετοχή στην οργάνωση δυο άτομα που μεταφέρονται από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για «πιθανή» συμμετοχή σε βομβιστικές επιθέσεις. Ο υπουργός Νίκος Δένδιας -ενώ είναι ακόμα σε προδικαστικό στάδιο η υπόθεση- σπεύδει να δηλώσει ότι «πρόκειται για μεγάλη επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ.». Ο ένας από τους δυο συλληφθέντες αναλαμβάνει -λέει- την ευθύνη για την αποστολή εμπρηστικού ταχυδρομικού δέματος στον πρώην διοικητή της Αντιτρομοκρατικής Δημήτρη Χωριανόπουλο, αλλά το αναρχικό στέκι «Ναδίρ» σφραγίζεται από την αστυνομία – συλλήβδην. Αυτή η πρακτική -και σε άλλες περιπτώσεις- μας εμποδίζει να εξακριβώσουμε πια αν οι συνελήφθησαν τρομοκράτες ή έγιναν τρομοκράτες οι συλληφθέντες.
Τον Ιανουάριο του 2014 για τρεις μέρες πολλά μέλη του στεκιού δέχονται επισκέψεις αστυνομικών που αναζητούν τον Χριστόδουλο Ξηρό. Περίπου δέκα άτομα συλλαμβάνονται σε σπίτια, στη δουλειά τους, στις σχολές τους στο δρόμο. Η διάκριση ανάμεσα σε τρομοκράτες και αναρχικούς- που έκανε πρώην υπουργός προ τετραετίας- δεν υφίσταται πλέον. Αντίθετα, όπως θα μας πει συνήγορος υπεράσπισης μελών των «Πυρήνων» εφαρμόζεται η «αρχής της συλλογικής ευθύνης».
Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για αυτή την υπόθεση που αφορά τους «Πυρήνες της Φωτιάς». Πιθανόν να μη μπορούν ούτε οι ίδιοι να διασαφηνίσουν την ιστορία μιας οργάνωσης που εμφανίστηκε μετά τα «Δεκεμβριανά» το 2008. Το σαφές είναι πως η λογική της αστυνομίας είναι να συλλαμβάνει «υπόπτους» κι ας αποδείξουν οι ίδιοι την αθωότητά τους.
Ανάμεσα στις δεκάδες συλληφθέντες -συνήθως εικοσάχρονα παιδιά- μερικοί έχουν αναλάβει την ευθύνη ως «αιχμάλωτοι πολέμου». Προφανώς είναι πολλοί φυλακισμένοι που θα αθωωθούν. Και κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν δημιουργηθεί περισσότεροι τρομοκράτες και «λυσσασμένοι» από όσους σε ένα «κυνήγι μαγισσών» έχουν- ακόμα και προληπτικά- συλληφθεί.
Οι Ληστές της Βελβεντού
«Ναι, κάνουμε ληστείες για να αγοράσουμε όπλα και εκρηκτικά»
Τον Φεβρουάριο του 2013 εμφανίζονται στην Κοζάνη οι «Ληστές του Βελβεντού» με μια διπλή ληστεία- στην Αγροτική Τράπεζα της πόλης και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο από όπου απέσπασαν συνολικά 175.940 ευρώ. Είχαν χωριστεί σε δυο ομάδες, αλλά «κατά τη διάρκεια της διαφυγής μας, μία σειρά από ατυχή γεγονότα και λανθασμέ
νους χειρισμούς» τους εγκλώβισε σε αστυνομικό κλοιό.
«Ο σύντροφος που οδηγούσε το διαμορφωμένο εξωτερικά σαν ασθενοφόρο βαν, αναζητούσε διεξόδους διαφυγής για την ομάδα που έκανε τις ληστείες. Στην προσπάθειά του αυτή, έκανε το λάθος να περάσει τρεις φορές από όχημα των μπάτσων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ύποπτος».
Ακολούθησε καταδίωξη η οποία και «λόγω άγνοιας της περιοχής» όπως παραδέχονται οι ληστές-κατέληξε σε τέσσερα αδιέξοδα στους χωματόδρομους των ορυχείων. Ο ένας ληστής περικυκλώθηκε, έκαψε το βαν και συνελήφθη. «Με αυτές τις εξελίξεις και ενώ ο σύντροφός μας με το όχημα διαφυγής βρισκόταν ήδη στα χέρια των μπάτσων, το εύρος των επιλογών μας μειώθηκε σημαντικά» θα πουν οι τέσσερις δράστες, αλλά δεν διανοήθηκαν να χρησιμοποιήσουν ως ασπίδα έναν οδοντίατρο που πήραν μαζί τους. Αλλά «εν τέλει, λειτούργησε ως ανθρώπινη ασπίδα για τους μπάτσους εν αγνοία τους, καθώς αποτέλεσε την αιτία που δε χρησιμοποιήσαμε τα όπλα μας για να απεμπλακούμε. Γιατί η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του”.
Οι ληστές είχαν τα όπλα -λένε όχι για εκφοβισμό- αλλά «ως εργαλείο σε περίπτωση συμπλοκής μας με μπάτσους». Εκ των υστέρων κατάλαβαν πόσους λανθασμένους χειρισμούς έκαναν. “Η μόνη εκδοχή διαφυγής πλέον ήταν η ταχύτητα και η προσπάθειά μας να κερδίσουμε απόσταση με το όχημα μας από τους μπάτσους που μας καταδίωξαν. Βέβαια, η πόλη της Βέροιας δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο και έτσι σύντομα εγκλωβιστήκαμε σε ένα στενό με αποτέλεσμα τη σύλληψή μας».
Οι αστυνομικοί μετά τη σύλληψη χτυπάνε και τον… όμηρο. Η αφήγηση τελειώνει στα κεντρικά της αστυνομίας στη Βέροια, όπου «ακολούθησε πολύωρος βασανισμός τριών από εμάς από τα γουρούνια της αστυνομίας. Οι τακτικές γνωστές και αναμενόμενες: κουκούλα, δέσιμο με χειροπέδες πισθάγκωνα και ξύλο». Η απειρία των «ληστών για κλάματα» δεν μειώνει φυσικά την απαράμιλλη γενναιότητα των αστυνομικών, αλλά για ποιο λόγο τα βασανιστήρια, αφού έχουν συλληφθεί:
“Θεωρούσαμε τη στάση των μπάτσων απέναντί μας αυτονόητη. Αν το κράτος δε μας πολεμούσε, τότε θα είχαμε ένα καλό λόγο να ανησυχήσουμε. Τα βασανιστήρια ως μέθοδος ήταν, είναι και θα είναι ένα όπλο στη φαρέτρα της εκάστοτε εξουσίας. Εμείς, φυσικά, σαν αναρχικοί, αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε μεθόδους βασανισμού απέναντι στους εχθρούς μας και προτάσσουμε την αξιοπρεπή πρακτική των πολιτικών «εκτελέσεων», καθώς δε θέλουμε να αναπαράγουμε τη σαπίλα του κόσμου τους αλλά να την εξοντώσουμε».
Η αστυνομία θα συλλάβει έξι άτομα, δυο παραπάνω από όσους παραδέχτηκαν την ληστεία ως «μία συνειδητά πολιτική πράξη» κι όχι «το επόμενο στάδιο μίας ανήσυχης εφηβικής περιόδου, φιλοδοξίες για προσωπικό πλουτισμό, ούτε φυσικά είναι αποτέλεσμα της δήθεν τεμπελιάς μας».
Οι ληστές εμφανίζονται με μαυρισμένα πρόσωπα απάνθρωπα βασανισμένοι, αφού η ελληνική αστυνομία με την χρήση του Photoshop είχε κρύψει τις παραμορφώσεις προκειμένου όπως είπε -πάντα με γενναιότητα- ο εκπρόσωπός της να αναγνωρίζονται. Η κοινή γνώμη σοκάρεται από τις εικόνες. Οι κακοποιοί είναι εικοσάχρονα παιδιά που με ειλικρίνεια θα παραδεχθούν πως έκαναν την ληστεία για να τυπώσουν προκηρύξεις, να αγοράσουν όπλα και να νοικιάσουν σπίτια ή εκρηκτικά.
«Τα χρήματα από αυτή τη ληστεία δεν είχαν προορισμό τον επίπλαστο καταναλωτικό παράδεισο. Είναι απλά το εργαλείο για να κινηθεί κάθε μορφή αγώνα. Δε θα αναφερθούμε αναλυτικά στο ρόλο των τραπεζών, ούτως ή άλλως στην εποχή που ζούμε είναι γνωστός στον καθένα. Η ύπαρξή τους είναι μία διαρκής ληστεία».
Αντίθετα με την τουλάχιστον… αγένεια της αστυνομίας οι μάρτυρες καταθέτουν στην δίκη πως οι ληστές ήταν ευγενικοί. «Όταν μπήκαν στην τράπεζα φώναξαν «δεν τα έχουμε με εσάς. Με την τράπεζα τα έχουμε» και «δεν άσκησαν βία αλλά ήταν ευγενικοί». «Μου έκανε εντύπωση που ήταν ήπια τα πράγματα στη ληστεία. Δεν υπήρχαν απειλές εναντίον του κόσμου. Επειδή είμαστε χωριό στη αρχή νομίζαμε ότι γίνεται ταινία, κινηματογραφική ληστεία»
Οι τρεις από τους έξι δεν παρίστανται στην δίκη, όπου η αστυνομία θα υποστηρίξει ότι οι ληστές ανήκουν στην οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ένας δεν χρειάστηκε πολύ να αναγνωρισθεί. Είχε φωτογραφηθεί στην Πλατεία Συντάγματος στις διαδηλώσεις της εποχής με ένα τόξο. Ο Νίκος Ρωμανός θα τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι γιος της συγγραφέως Πωλίνας Νάσιουτζικ που είναι κόρη του συγγραφέα Αθανάσιου Νάσιουτζικ, ο οποίος είχα κατηγορηθεί- για δολοφονία –φίλου του- αλλά αθωώθηκε.
Ο Ρωμανός ήταν μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης από τα δεκάξι του όπως αναφέρει το βούλευμα. Το βέβαιο είναι πως όταν δολοφονήθηκε στα Εξάρχεια ο δεκαπεντάχρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος, ήταν φίλος του, βρισκόταν στο σημείο του φόνου και τον είδε να ξεψυχά στα χέρια του.
Οι Γιάννης Μιχαηλίδης και ο Νίκος Ρωμανός δήλωσαν «αναρχικοί» και «αντάρτες των πόλεων». Δεν τους ενδιαφέρει η απόφαση και το αν θα καταδικαστούν, αφού γνωρίζουν ότι επανειλημμένα «οι δικαστές δικάζουν ανάλογα με το φαγητό που τους μαγειρεύουν στο σπίτι». Ο Νίκος Ρωμανός κατήγγειλε πως οι τράπεζες αποτελούν κατεστημένο και για το λόγο αυτό θα είναι απέναντί τους.
Τρομοκρατία και life style
Η Σέχτα Επαναστατών εμφανίστηκε του 2009 με πυροβολισμούς η στο αστυνομικό τμήμα του Κορυδαλλού 4.10 τα ξημερώματα. Μια χειροβομβίδα που δεν εξερράγη. Την ίδια ημέρα, μετά από τηλεφώνημα στην εφημερίδα Τα Νέα, βρέθηκε η προκήρυξη της οργάνωσης σε σι-ντι μέσα σε μία ανθοδέσμη στον τάφο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Είχαν σκοπό να σκοτώσουν.
Τα ξημερώματα της 17ης Ιουνίου 2009 στα Άνω Πατήσια ο υπαρχιφύλακας των ΕΚΑΜ Αντώνη-Νεκτάριος Σάββας, ενώ φρουρούσε γυναίκα μάρτυρα στη δίκη του ΕΛΑ, έπεσε νεκρός από 24 σφαίρες. Στις 22 Ιουνίου η οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη με τηλεφώνημα και CD-προκήρυξη που εστάλη στα «Νέα».
Δεκαπέντε μέρες μετά, στις 17 Φεβρουαρίου, τέσσερις πεζοί πλησίασαν το κτίριο του τηλεοπτικού σταθμού ALTER και άνοιξαν πυρ με δύο όπλα. Ένας αυτοσχέδιος εμπρηστικός μηχανισμός, που πέταξαν πάλι δεν εξερράγη. Η οργάνωση, επέλεξε ένα συμβολικό σημείο για να αφήσει την προκήρυξη. Την είσοδο της πολυκατοικίας στην οδό Νιόβης 4, όπου το 1998, και στη διάρκεια ομηρίας της από τον Σορίν Ματέι, τραυματίστηκε θανάσιμα η Αμαλία Γκινάκη.
Η νέα οργάνωση, μιλά, πλέον, για αγώνα με αίμα με την αστυνομία και τους «γυμνοσάλιαγκες της μιντιακής δημοσιογραφίας». Δεν φαίνεται να συμπαθεί πολύ τους «οικονομικούς πρωτευουσιάνους των Βαλκανίων» με την φινέτσα του ευρωπαϊκού σύγχρονου life-style και τους μικροαστούς «με αγορασμένο σπίτι επί πιστώσει, σπορ αμάξι, πετυχημένη επαγγελματική καριέρα, γκλάμουρ διασκέδαση. Το όνειρο του κάθε μαλάκα νεο-έλληνα μικροαστού».
Ακόμα και οι τεχνικοί του καναλιού «είναι τόσο ελεεινοί και τιποτένιοι που για λίγα φράγκα ξεπουλάνε τη συνείδηση τους και γίνονται τα τσιράκια των αρχιρουφιάνων». Αλλά «προτιμάμε να τους χρησιμοποιούμε σαν σάκους του μπόξ σε καμιά πορεία». Ο βασικός στόχος είναι οι καθεστωτικοί φρουροί. «Η ζωή ενός μπάτσου κοστίζει όσο και μια σφαίρα».
Ο δημοσιογράφος Σωκράτης Γκιόλιας κατέβηκε από το σπίτι του για να συναντήσει του εκτελεστές του. Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή όταν δέχθηκε 16 σφαίρες, προσπάθησε να διαφύγει και ο ένας από τους τρομοκράτες συνέχιζε να τον πυροβολεί. Ο δεύτερος τού έριξε τη χαριστική βολή με τρεις σφαίρες στο κεφάλι.
Με ένα καλής ποιότητας χαρτί και με τίτλο «Η Σέχτα Επαναστατών οπλίζεται ξανά», η οργάνωση επιδεικνύει τρία Καλάσνικοφ, ένα ημιαυτόματο και ταξινομημένα στη σειρά δώδεκα πιστόλια και ένα περίστροφο. Δίπλα στα δυο εννιάρια Scorpion -που έχουν χρησιμοποιήσει σε δυο ένοπλες επιθέσεις και δυο δολοφονίες- βρίσκονται δύο στιλέτα και μία σιδερογροθιά.
Η εφημερίδα Veto κυκλοφορεί με τον τίτλο «Κώδικας Da Vinci με το αίμα του Σωκράτη». Οι δολοφόνοι κατηγορούν τον δημοσιογράφο ως παιδί του Ευφραίμ και του Κοντομηνά -του Alpha- και συνεργάτη του Θέμου Αναστασιάδη. Ο «μπασμένος στα κόλπα της δημοσιογραφικής πανούκλας» ήταν κολλητός του Χρήστου Τζέκου που ξέρει καλά από «σκόνες» και κουμπάρος με τον Κώστα Κεντέρη. Είχε -λένε- αποκαλέσει ψευτοεπαναστάτες και άνανδρους δολοφόνους τα μέλη των «Πυρήνων της Φωτιάς». Και είχε πανηγυρίσει όταν είχαν συλληφθεί τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα. «Ε, ΠΑΡΤΑΑΑ ΤΩΡΑ!» γράφει η προκήρυξη.
Μια επιστολή του Γκιόλια στο «troktiko.gr» αποκάλυπτε του είχε ζητήσει να το κλείσει ως είναι ανταγωνιστικό του zougla.gr και είχε πάρει ένα πιστόλι να πάει στο «Πρώτο Θέμα» να σκοτώσει τον Αναστασιάδη. «Μην επιχειρήσεις να κάνεις το ίδιο με μένα. Άδικος κόπος. Δεν με νοιάζει. Τζάμπα… μάρτυρα θα με κάνεις».
Η Σέχτα Επαναστατών επέλεξε ως προμετωπίδα στην προκήρυξη της 24ης Ιουνίου 2009 κάποιους στίχους του Ιταλού τρομοκράτη Σέρτζο Ρομέο που σκοτώθηκε σε ένοπλη ληστεία το 1973. Η προκήρυξη μιλάει για κομπίνες της «Εταιρείας ΣΕΓΑΣ», χρυσές χορηγίες και «μεγάλο φαγοπότι» την εποχή που μεσουρανούσε το «εθνικό όραμα» των ολυμπιακών αγώνων του 2004. Μετά τη βόμβα στα Πατήσια και το θάνατο του Αφγανού οι αποκλειστικές φωτογραφίες με το σκοτωμένο παιδί ήταν «προνόμιο της αγαστής συνεργασίας του Γκιόλια με την αντιτρομοκρατική».
Οι εκτελεστές παρακολούθησαν την διαδρομή του κάθε μέρα Δευτέρα – Παρασκευή με το smart αυτοκίνητό του. Ήξεραν πως το άλλαξε και συνοδευόταν από μια μηχανή ασφαλείας με «δυο Φιλιππινέζες-γορίλες που άλλαζαν μεταξύ τους συνήθως ανά βδομάδα». Ο πρώτος νεαρός 25-30 χρονών με fitness στυλάκι, συνήθως χάζευε παίζοντας με το κινητό του και χρησιμοποιούσε μηχανή μαύρη-ασημί μάρκας ΤDΜ. Ο δεύτερος, 40άρης γκριζομάλλης, είχε αγαπημένη συνήθεια να διαβάζει εφημερίδα πάνω στη μηχανή, να περπατάει σαν να έχει καρπούζια στις μασχάλες.
Το πρώτο σχέδιο ήταν να τους χτυπήσουν μαζί, χρησιμοποιώντας βαρύ όχημα. «Θα εμβολίζαμε την πρώτη μηχανή πατώντας τον γορίλα και με διαφορετική δύναμη πυρός θα «ράβαμε» τους άλλους δύο. Το σενάριο αυτό απορρίφτηκε γιατί «οι στόχοι μας είναι πάντα σαφείς και τα όπλα μας σημαδεύουν συγκεκριμένα κεφάλια, για αυτό δεν θα ρισκάραμε να υπάρξει λάθος άνθρωπος χτυπημένος. Έτσι προτιμήσαμε να πάμε εμείς σπίτι του παρά να συμβεί οτιδήποτε σε μια συμπλοκή στο δρόμο και να χτυπηθεί κάποιος άσχετος».
Είναι μυστήριο το τι είπαν στο θυροτηλέφωνο και κατέβηκε το θύμα χωρίς την σύζυγό του. Αφού γνώριζαν τόσο καλά το θύμα, ίσως το γνώριζαν και προσωπικά. Ο δικηγόρος του Γκιόλα μιλάει για πληρωμένο συμβόλαιο. Η οργάνωση απειλεί ότι «θα του χαρακώσουμε το πρόσωπο, μιας και οι σφαίρες μας είναι πιο πολύτιμες από τέτοιους ηλίθιους». Οι εκτελεστές σκέφτηκαν «φυσικά το μικρό παιδί- κι έτσι «απορρίψαμε επίσης το ενδεχόμενο να διαρρήξουμε την πολυκατοικία και να εκτελέσουμε τον Γκιόλια μέσα στο διαμέρισμά του».
Το θύμα φαίνεται να επιλέχτηκε από μια λίστα μεγαλοδημοσιογράφων που η οργάνωση είχε επιλέξει πληροφορίες για τα σπίτια τους, τα οχήματα τους, τη φύλαξη τους, τα αγαπημένα τους στέκια- ρεστοράν μέχρι και το που παίζουν τένις . «Το ΄πιασες το υπονοούμενο Χατζη-μαλάκα του alter;» απειλεί η προκήρυξη.
Η οργάνωση δεν μοιάζει με παραδοσιακές οργανώσεις που ανήκουν στην Αριστερά, όπως λένε, και χτυπάνε το «καπιταλιστικό σύστημα». Δεν ενδιαφέρεται ούτε για την οικονομική κρίση και το «μοιρολόι της κοινωνίας». Η αποστολή της είναι να ξεκαθαρίσει λογαριασμούς εντός του συστήματος με τους «δικαστές που έχουν μικρόφωνα» που «θα μάθουν τι σημαίνει ο φόβος να περνάει στο δικό τους στρατόπεδο».
Το καθήκον του αντάρτη είναι να αποδιοργανώσει το εσωτερικό της χώρας του, να πλήξει την εθνική οικονομία, να κιβδηλώσει την δημόσια εξωτερική εικόνα. Η Σέχτα έχει σαφή σκοπό να διαμορφώσει αρνητική εικόνα στο εξωτερικό και χτυπήσει την εθνική βιομηχανία του τουρισμού. «Οι τουρίστες πρέπει να μάθουν ότι η ελλάδα δεν αποτελεί πλέον ασφαλές μετόπισθεν του καπιταλισμού». Να γίνει εμπόλεμη ζώνη και όχι «τόπος προορισμού διακοπών και αναψυχής». Δεν ενδιαφέρεται για τον λαό ή το προλεταριάτο. «Ένας κόσμος που διαμαρτύρεται για τα νέα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα, δίχως πρώτα να έχει εξεγερθεί ενάντια στην νοηματική φτήνια της ίδιας της ζωής μέσα στο σύστημα, μας είναι αδιάφορος και άξιος της μοίρας του.»
Οι προκηρύξεις τις οργάνωσης μιλάνε για ένα «νέο πολιτισμό», νέο τρόπο έκφρασης, με αρμονία με το φυσικό περιβάλλον. «Η μπύρα που πίνουμε είναι μπαγιάτικη, ίδια με την μικροαστική ηθική… Οι επαναστατικές οργανώσεις είναι οι μικρές προεικονίσεις ενός τέτοιου μέλλοντος. Και αυτή η περιπέτεια, το ταξίδι προς την απελευθέρωση αξίζει την κάθε του στιγμή. Σύντροφοι οργανωθείτε, φτιάξτε ομάδες, συλλογικοποιείστε τις επιθυμίες σας, οπλιστείτε, διαβάστε, επικοινωνήστε, αρνηθείτε τους ρόλους και τις ηγεμονίες, καταργείστε τη δουλειά και περάστε στη στρατηγική του ένοπλου αγώνα»
Με ένα υστερόγραφο η οργάνωση απειλεί όλους τους υπεύθυνους φυλακών, διευθυντές, εισαγγελείς, σωφρονιστικούς υπαλλήλους και κοινωνικούς λειτουργούς να αλλάξουν στάση και να κόψουν την απαγόρευση αδειών.» Γιατί σε διαφορετική περίπτωση και σε ανυποψίαστο χρόνο θα δεχτείτε επίσκεψη των μαχητών της Σέχτας Επαναστατών με οριστική μεταγωγή στον άλλο κόσμο».
Το 2014 ένας ισοβίτης στις φυλακές Λάρνακα θα υποστηρίξει πως ο ένας συγκατηγορούμενός του για πέντε φόνους σωματοφυλάκων επιχειρηματία το 2012 ήταν μέλος της «Σέχτας» κι ένας από τους εκτελεστές του Γκιόλια. Αλλά όταν -μετά τον φόνο των δυο μελών της Χρυσής Αυγής- κλιμάκιο της Αντιτρομοκρατικής επισκέφτηκε την Κύπρο και συνάντησε τον ύποπτο βρέθηκε μπροστά σε ένα πέπλο σιωπής.
Το ανώνυμο νεκρό αφγανάκι
Στις 28 Μαρτίου 2010 ένα αφγανάκι δεκαπέντε χρονών με την αδελφή του ψάχνει στα σκουπίδια να βρει κάτι να φάει ή να πουλήσει στην οδό Ιακωβάτων στα Πατήσια. Ένα σακίδιο στην πόρτα του κτηρίου της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων του τραβά την προσοχή. Η δεκάχρονη αδελφή του το είδε πρώτη και προσπαθούσε να το μετακινήσει, αλλά ήταν βαρύ.
Ο δεκαπεντάχρονος με παιδική χαρά ανακάλυψε μέσα σ΄αυτό ένα ρολόι όταν ανατινάχτηκε. Το σώμα του διαμελίστηκε από μια εκκωφαντική έκρηξη δίπλα στην παιδική χαρά. Η αδελφή του και η μητέρα του που έτρεξε τραυματίστηκαν.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκαν εκείνη την εποχή, ένας άνδρας τηλεφώνησε εκείνο το πρωί στις 8.46 στον Alter για μια βόμβα που θα εκραγεί σε έξι λεπτά στην ΕEΔΕ. Η αστυνομία αναζήτησε υπηρεσία με αυτά τα αρχικά, αλλά δεν υπήρχε. Πιθανόν οι άντρες της Αστυνομίας να μην άκουσαν καλά. Αντί στα γραφεία της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ) στην οδό Φαραντάτων στα Πατήσια έψαχναν στην Ομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ευβοίας (ΕΒΕΕ).
Η βόμβα τελικά δεν εξερράγη σε έξι λεπτά, χρόνος που ήταν έτσι κι αλλιώς λίγος για να εντοπισθεί. Εξερράγη στα χέρια του δεκαπεντάχρονου αφγανού στις 11 το βράδυ. Η αστυνομία απέκλεισε την περιοχή όσο το κοριτσάκι μεταφερόταν αιμόφυρτο στο νοσοκομείο Παίδων. Το διαμελισμένο πτώμα του δεκαπεντάχρονου μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο. Μάλλον κούνησε το ρολόι, νόμισε πως ήταν χαλασμένο και πήγε να πετάξει το σακίδιο, όταν η βόμβα που δεν είχε ενεργοποιηθεί στην ώρα που είχε προγραμματισθεί, εξερράγη.
Οι δράστες φαίνεται να έφτιαξαν μια βόμβα κάνοντας κάποιο λάθος στην συνδεσμολογία. Δεν είδαν ή αδιαφόρησαν για το ότι δίπλα υπήρχε μια παιδική χαρά. Η εκρηκτική ύλη είχε τοποθετηθεί σε πυροσωλήνα. Οι «αστυνομικές πηγές» διέρρευσαν πως η συνδεσμολογία παραπέμπει σε μηχανισμό που είχαν τοποθετήσει οι «Πυρήνες της Φωτιάς» στην πρεσβεία στη Χιλή.
Με ένα τηλεφώνημα στην «Καθημερινή» την ευθύνη για την βόμβα που προκάλεσε το θάνατο του 15χρονου εφήβου, αναλαμβάνει η οργάνωση «Αντάρτικη Ομάδα Λάμπρος Φούντας» για να πει πως δεν επιθυμούσαν να σκοτώσουν με το χτύπημα. Με άλλη προκήρυξή της στη zougla.gr την αναλαμβάνει η οργάνωση «Επαναστατικό Εθνικοσοσιαλιστικό Μέτωπο» που λέει πως «στον πόλεμο πεθαίνουν ακόμη και μικρά παιδιά».
«Κινδυνεύουμε να γίνουμε ξένοι στην ίδια μας τη χώρα. Ούτε στα Πατήσια ούτε πουθενά έξω οι αλλοδαποί από κάθε γειτονιά. Από δω και πέρα κανένα τζαμί και καμιά μάζωξη τους να μην μπορεί να θεωρηθεί ασφαλής. Εμείς προτάσσουμε αντιεξουσιαστικές κοινωνίες φυλετικού χαρακτήρα. Εμπρός για ένα νέο και μαζικό Επαναστατικό Μέτωπο! Αλληλεγγύη στους φυλακισμένους αγωνιστές της Combat 18!»
Σύμφωνα με τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη, Σπύρο Βούγια, τότε, η πολιτεία θα διασφαλίσει σε θέματα στέγασης, σίτισης, νοσηλείας, παιδείας καθώς και ταξιδιωτικά έγγραφα ώστε να μπορέσει η οικογένεια να ταξιδέψει -αν επιθυμεί- σε κάποια άλλη χώρα. Η ταφή του άτυχου παιδιού θα γίνει -λέει ο υπουργός- με τον «τρόπο που επιβάλουν τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας της. Όλη η Ελλάδα στέκεται δίπλα τους».
Η οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» διέψευσε ότι έχει σχέση με το συμβάν. Η ίδια θα είχε κάνει έγκαιρη προειδοποίηση. Ο υπουργός λέει πως «σύσσωμη η κοινωνία» είναι απέναντι στους δολοφόνους. Η «Νέα Δημοκρατία» ότι υπάρχει «πρόβλημα δημόσιας ασφάλειας». Και ο ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζει τον άδικο χαμό του 15χρονου. Το όνομά του «δεκαπεντάχρονου αφγανού» δεν θα γίνει γνωστό. Καμιά διαδήλωση δεν θα γίνει γι’ αυτό το παιδί, «το άγνωστο αφγανάκι».
