Φώφη Γεννηματά: Γιατί σ’ αυτές τις εκλογές κανείς δεν ασχολείται με το κόμμα της;

Του Γ. Λακόπουλου

 

«Το να είσαι ισχυρός είναι όπως το να είσαι κυρία: αν πρέπει να το λες, δεν είσαι».

Μάργκαρετ Θάτσερ

 

Πριν από όλα μια απορία: Ποιο ακριβώς είναι το εκλογικό όριο για το Κινάλ; Είναι το 8 % που πήρε ο Βαγγέλης  Βενιζέλος στις προηγούμενες εκλογές;  Είναι το  6% που πήρε η Φώφη Γεννηματά το 2015; Είναι το 10%  που λέει ο Σταμάτης Μαλέλης, ώστε να ανοίξει και ο δρόμος  για «την πρώτη γυναικά πρωθυπουργό»; Ή είναι το «διψήφιο νούμερο» που λέει ο Νίκος Ανδρουλάκης -σα να μιλάει για το σκοινί με το οποίο θα την κρεμάσει;

Όριο δεν υπάρχει. Ή μάλλον το όριο είναι η ίδια η Φώφη και ο μηχανισμός της. Κανείς άλλος δεν δείχνει διατεθειμένος να προσέλθει σ’αυτές τις εκλογές στην κάλπη του Κινάλ. Άλλωστε  η εμπειρία δείχνει ότι από την ώρα που στήθηκε αυτό το κόμμα -στα μέτρα της Γεννηματά- μόνο φεύγει κόσμος, δεν έρχεται.

Πρώτοι από όλους έφυγαν τρεις από τους διεκδικητές της ηγεσίας, από τους οποίους οι δυο έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Τίποτε δεν μεσολάβησε ώστε να αναστραφεί αυτή η φορά. Το αντίθετο. Η Φώφη έδειξε αλαζονικές διαθέσεις και μικρομεγαλισμό,  ολοκλήρωσε την προσήλωσή της στο ρόλο του συμπληρώματος του Μητσοτάκη, επιβεβαίωσε την ευρωπαϊκή της απομόνωση.

Κοντολογίς έφτασε ως εκεί που μπορούσε να φτάσει με τα περιορισμένα πολιτικά προσόντα της, που την οδηγούσαν σε τοποθετήσεις πολιτικής αφασίας: «Ο Τσίπρας είναι η νέα Δεξιά», «ο ΣΥΡΙΖΑ  δεν ανήκει στην προοδευτική παράταξη». ” Στην Ελλάδα υπάρχει πρόβλημα Δημοκρατίας’.   Σύγκριση του Πρωθυπουργού με τον  Όρμπαν, τον Μαδούρο και εμμονή στο ότι «ο Τσίπρας μας αλυσόδεσε στα Μνημόνια».

Ό,τι περισσεύει από το νεοδημοκρατικό επικοινωνιακό τσιμπούσι το παίρνει η Φώφη με τους τρεις σωματοφυλακές -που είναι τέσσερις: τρεις βουλευτές ψιλοσουργελέ και ένας δακτυλοδεικτούμενος της σημιτικής εποχής.

Στο κερασάκι βρίσκουμε την πλήρη υποστήριξη της κυρίας στον Ανδρέα Λοβέρδο που θεωρεί την κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη «συμμορία» επειδή συμπεριλαμβάνεται σε νομική εισαγγελική έρευνα.

Κάπως έτσι η Φώφη Γεννηματά φτάνει στην κάλπη των ευρωεκλογών περιστοιχιζόμενη από δυο Παπανδρέου ως μέτρο καταπολέμησης  της οικογενειοκρατίας.  Οι κληρονόμοι με τους κληρονόμους. 

Λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες  κανείς δεν ασχολείται με το κόμμα της. Οι δημόσιες ομιλίες της -με πιο ανεβασμένους τόνους συνοικιακής κριτικής  στους κυβερνητικούς- δεν τραβάνε τη προσοχή.  Είτε μετέχει στις εκλογές είτε όχι δεν κάνει ιδιαίτερη διαφορά.

Η τραγωδία της είναι ότι αναγκάσθηκε να βάλει στα κείμενα που αποστηθίζει, αλλά και στο λογότυπο του κόμματός της, αυτό για το οποίο έκανε αγώνα να εξαφανίσει: το ΠΑΣΟΚ. Με  το όνομα του και τον ήλιο  του. Μήπως και τσιμπήσει κανένας από τους παλιούς.

Άδικος κόπος. Στην κάλπη θα αθροιστούν: ο μηχανισμός της, οι  επιρροές των 42 υποψήφιων της και ελάχιστοι που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη ότι  το ΠΑΣΟΚ, να ζούμε να το θυμόμαστε. Ή δεν έχουν αντιληφθεί γιατί η Γεννηματά τάχθηκε εναντίον τους εαυτό της καταψηφίζοντας την απλή αναλογική και τις Πρέσπες.

Δεν υπάρχει χειρότερη τιμωρία για έναν πολιτικό από τον να μην ασχολείται κανείς μαζί του. Η Γεννηματά  εκτός από την πολιτική και ιδεολογική χρεοκοπία, δεν μπορεί να  περιμένει ούτε καν τη συμπάθεια των ψηφοφόρων που προσελκύει ο Σταύρος Θεοδωράκης. Δεν υπήρξε ποτέ συμπαθής.