Του Τάσου Παππά
Η Μεγάλη Βρετανία είναι η κοιτίδα του κοινοβουλευτισμού, η Ελλάδα (η αρχαία Αθήνα) είναι η κοιτίδα της άμεσης δημοκρατίας. Οι συγκρίσεις για το πώς λειτουργούν σήμερα τα πολιτικά συστήματα και οι θεσμοί στις δύο χώρες σίγουρα δεν μας ευνοούν. Και εκεί και εδώ συντηρητικές κυβερνήσεις κάνουν κουμάντο. Και εκεί και εδώ ο νεοφιλελευθερισμός είναι το δεσπόζον οικονομικό μοντέλο.
Και εκεί και εδώ οι ιθύνοντες, την Αριστερά φοβούνται και συκοφαντούν. Και εκεί και εδώ οι μηχανισμοί χειραγώγησης της κοινής γνώμης είναι πανίσχυροι. Εκεί όμως προσπαθούν να κρατήσουν τα προσχήματα, εδώ επικρατεί το απόλυτο ξεσάλωμα. Ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον, ο πολιτικός που εκθρόνισε με ήκιστα κομψές διαδικασίες την Τερέζα Μέι, ο πολιτικός που μπήκε μπροστά στη μάχη για την έξοδο της χώρας του από την Ευρωπαϊκή Ενωση και κέρδισε τις εκλογές, αντιμετωπίζει πολλά και σοβαρά προβλήματα.
Κατηγορείται ότι παραβίασε τους νόμους για την καραντίνα όχι μία αλλά αρκετές φορές. Ο πολιτικός που, όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Πίτερ Ομπορν «δεν έχω συναντήσει άλλον υψηλόβαθμο Βρετανό πολιτικό που να ψεύδεται και να παραποιεί την αλήθεια τόσο τακτικά, τόσο ξεδιάντροπα και τόσο συστηματικά», ο πολιτικός που αμφισβητείται από βουλευτές του κόμματός του, οι οποίοι τον προτρέπουν να παραιτηθεί και δέχεται πυρά ακόμη και από τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, ερευνάται από δημόσια λειτουργό και από τη Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου. Δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάληξη των ερευνών, μπορεί να επιχειρηθεί κουκούλωμα, ωστόσο το γεγονός ότι ο νούμερο δύο παράγοντας του κράτους, εξετάζεται για το αν συμπεριφέρθηκε νομίμως, έχει τη σημασία του.
Θα μπορούσε να γίνει κάτι ανάλογο στην Ελλάδα; Θα μπορούσε, για παράδειγμα, η ελληνική αστυνομία να ξεκινήσει έρευνα για το αν ο δικός μας πρωθυπουργός παραβίασε την καραντίνα με την ποδηλατάδα στην Πάρνηθα και το φαγοπότι στην Ικαρία; Θα μπορούσε, για παράδειγμα, κάποιος εισαγγελέας να διατάξει έρευνα για τις δύο αυτές περιπτώσεις αλλά και για άλλες όπου εμπλέκονται υπουργοί, κρατικοί αξιωματούχοι, σύμβουλοι και συνεργάτες του πρωθυπουργού, οι οποίοι με τις πράξεις τους και τις εσκεμμένες παραλείψεις τους, έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον (όπως το αντιλαμβάνονται αυτοί που διοικούν τη χώρα) και υπονόμευσαν το δημόσιο σύστημα υγείας;
Είναι Ή δεν είναι υπεύθυνος για διασπορά fake news (αδίκημα θεωρείται) ο πρωθυπουργός που έχει προβλέψει το τέλος της πανδημίας τουλάχιστον πέντε φορές μέχρι τώρα; Τον διέψευδε η πραγματικότητα, αλλά αυτός επέμενε. Οσοι τον πίστεψαν και χαλάρωσαν, ενδεχομένως να το πλήρωσαν ακριβά. Δεν δικαιούνται να ζητήσουν εξηγήσεις; Δεν δικαιούνται να απαιτήσουν να επιβληθεί κάποια τιμωρία; Εκείνοι που εκ της θέσεώς τους είναι υποχρεωμένοι να κυνηγούν αυτούς που διαδίδουν ψευδείς θεωρίες και καλλιεργούν αυταπάτες δεν πρέπει να εγκαλέσουν και τον επικεφαλής της κυβέρνησης;
Φαντάζεστε να βρισκόταν ένας μερακλής στην Αστυνομία και στη Δικαιοσύνη και να έμπαινε στον πειρασμό να πράξει το καθήκον του, όπως τον υποχρεώνει ο όρκος που έχει δώσει; Τι θα εισέπραττε; Οχι βεβαίως τα «μπράβο» των προϊσταμένων του γιατί τόλμησε να εφαρμόσει τους νόμους χωρίς εξαιρέσεις, αλλά την οργή του πολυπλόκαμου συστήματος, επειδή ο άφρων διανοήθηκε να κάνει το… αδιανόητο. Πιθανότατα θα παραπεμπόταν στα πειθαρχικά όργανα της υπηρεσίας του (για απείθεια, για παράβαση καθήκοντος, για ό,τι άλλο σκαρφιστούν οι προστάτες του καθεστώτος) και το μέλλον του θα εμφανιζόταν μπροστά του να κυματίζει μεσίστιο.
Και κάτι τελευταίο: Και εκεί και εδώ οι πολιτικοί άρχοντες είναι καλοσπουδαγμένοι (εκεί Κέιμπριτζ και Οξφόρδη, εδώ Χάρβαρντ και Κολάμπια), και εκεί και εδώ προέρχονται από τις ελίτ. Εκεί όμως ελέγχονται έστω για τα μάτια του κόσμου, εδώ έχουν ασυλία.
Ανάγωγα
Είπε ο κ. Ανδρουλάκης: «Η πρότασή μας είναι ξεκάθαρη, ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να φύγει. Αλλά καμία δύναμη της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να επιβάλει εκλογές. Αυτές θα τις επιβάλει ο ελληνικός λαός». Αφού δεν γίνεται να φύγει με ψήφο αποδοκιμασίας στη Βουλή, πώς ο λαός θα τον υποχρεώσει να πάει σε εκλογές; Με εξέγερση; Με μαζική πολιτική ανυπακοή; Με επανάσταση; Αλλοι τρόποι δεν υπάρχουν.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ