Του Νίκου Λακόπουλου
H χρονιά αυτή άρχισε με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να βρίσκεται σε ορισμένες δημοσκοπήσεις να πέφτει κάτω από 30% και με τον ΣΥΡΙΖΑ με 23-24% βέβαιο και το ποσοστό που πήρε στις προηγούμενες εκλογές να δημιουργεί ελπίδες πως μπορεί να το ξεπεράσει.
Με την απλή αναλογική άλλωστε επιδίωκε μια προοδευτική κυβέρνηση σε συμμαχία βασικά με το ΠΑΣΟΚ παρότι εκείνο είχε ως βασικό του αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ: “Καλύτερα δεξιό φέσι, παρά δημοκρατική τιάρα”.
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης -όπως και οι δημοσκοπήσεις- έβλεπε πως ήταν αδύνατη η αυτοδύναμη κυβέρνηση και έτεινε χείρα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ που ήταν πρόθυμο να συνεργαστεί με τον νικητή, αλλά με άλλο πρωθυπουργό, ούτε Μητσοτάκης, ούτε Ανδρουλάκης.
Το κόμμα που είχε φτάσει στο 4%, δηλαδή κοντά στην εξαφάνιση, φαίνεται να είχε ανακάμψει πριν τον απροσδόκητο θάνατο της Φώφης Γεννηματά και φαινόταν ότι θα ξεπερνούσε το 8% που είχε πάρει στις προηγούμενες εκλογές.
Ώσπου ήρθαν οι εκλογές, τον Μάιο με το σύστημα της απλής αναλογικής. Πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία με ποσοστό 40,79% και 146 έδρες, δεύτερο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ με 20,07% και 71 έδρες, τρίτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με 11,46% και 41 έδρες. Κανένα κόμμα δεν έχει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Ανδρουλάκης παρέλαβαν την εντολή που ο Μητσοτάκης παρέδωσε αμέσως έγινε σαφές αυτό που βασικά συνέβη σε αυτές τις εκλογές: δεν ήταν μόνο ο καταποντισμός του Αλέξη Τσίπρα -που πρέπει να συνέβη μέσα σε λίγες μέρες, αλλά μια κυβέρνηση συνεργασίας δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Για πρώτη φορά η δημοκρατική παράταξη στο σύνολό της είναι μικρότερη δύναμη και στις νέες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει στο 17,8%, το Κόμμα του Βαρουφάκη μένει εκτός Βουλής και μπαίνουν η Πλεύση Ελευθερίας, το κόμμα που υποστηρίζει ο Κασιδιάρης και ένα άγνωστο κόμμα της παλαιολιθικής χριστιανικής δεξιάς, η Νίκη.
Όλα μαζί τα κόμματα της ακρο-παλαιοδεξιάς μαζί με κομματίδια που μένουν εκτός Βουλής πλησιάζουν το 15% και η παράταξη της Δεξιάς 56% έναντι 44% όλης της δημοκρατικής παράταξης. Πρόκειται για ένα πρωτοφανές φαινόμενο αν συγκριθεί με εκλογές που η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές -ακόμα και με 47%- και η δεξιά παράταξη ήταν μειοψηφία.
Η ήττα -παρότι το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν από τα μεγαλύτερα που έχει πάρει και οι ψηφοφόροι της είναι περίπου ένα εκατομμύριο λιγότεροι από άλλες νικηφόρες εκλογές- δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ- που πλέον καταγράφεται στο 13-14%- αλλά ολόκληρη την παράταξη.
Τι σημαίνει η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, αλλά το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν ανεβαίνει παρά ελάχιστα κι ένα ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατευθύνεται σε άλλα δημοκρατικά κόμματα, αλλά στη δεξιά παράταξη δημιουργώντας το φαινόμενο το πρώτο κόμμα που θα ισχυματίσει την κυβέρνηση να μην είχε αντιπολίτευση.
Πιθανόν αυτή να υπάρξει από ένα ισχυρό κόμμα από την Δεξιά της, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποχαιρετήσει την ελπίδα να ξαναγίνει κυβέρνηση μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα -αν υπάρχει- και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αν γίνει δεύτερο κόμμα θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να γίνει κυβερνητικό κόμμα.
Το τραγικό για τα δύο κόμματα -μετά την αναπάντεχη εκλογή του ουρανοκατέβατου Κασσελάκη- είναι πως οι δύο ηγέτες του έχουν πιο χαμηλή δημοτικότητα από τα ποσοστά των κομμάτων τους και οι ίδιοι οι ψηφοφόροι τους δεν τους θεωρούν σε μεγάλα ποσοστά… κατάλληλους για πρωθυπουργούς.
Για να γίνει ξανά κυβέρνηση ένα από τα δύο κόμματα θα πρέπει να κατασπαράξει το άλλο, να απορροφήσει ποσοστά από το ΚΚΕ, το Μέρα 25, τη Νέα Αριστερά και την Πλεύση Ελευθερίας που δεν επαρκούν και θα πρέπει να μετακινήσει ψήφους από τη Νέα Δημοκρατία και τα δεξιά κόμματα.
Να ξαναβρούν δηλαδή τους ένα εκατομμύριο τρακόσιους ψηφοφόρους που είχε πάρει κυρίως από το ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν επιστρέφουν έχοντας πάει πολύ από αυτούς σπίτι τους. Αδύνατο για τον Κασσελάκη και τον Ανδρουλάκη, πιθανό για κάποιον Χάρη Δούκα που αναζητείται εσπευσμένα να ενώσει την δημοκρατική παράταξη και να νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η κυριαρχία Μητσοτάκη
Η αμφισβήτηση της πολιτικής Μητσοτάκη από τον Αντώνη Σαμαρά με φόντο το φάντασμα ενός “πραγματικά δεξιού” κόμματος δεν απειλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη που όταν εξελέγη είχε πει καθαρά πως η Νέα Δημοκρατία ήταν ένα γερασμένο κόμμα της παρακμής.
Αυτή την σύγκρουση την κέρδισε μέσα στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρόσφατα όταν ο Σαμαράς απομονώθηκε με καμιά δεκαριά βουλευτές στο πλευρό του που είτε δεν μίλησαν, είτε υπάκουσαν στην κομματική πειθαρχία.
Με το σκάνδαλο των υποκλοπών για το οποίο βοά η Ευρώπη, αλλά σωπαίνουν τα ελληνικά μεγάλα μέσα ενημέρωσης ο Μητσοτάκης βρέθηκε στο στόχαστρο του Κώστα Καραμανλή, αλλά τελικά αποσύρθηκε εκείνος από την πολιτική.
Ο Μεϊμαράκης εξαφανίστηκε μυστηριωδώς κάπου στην ευρωβουλή μετά την ήττα, ο Νίκος Δένδιας δεν τόλμησε ποτέ να τον αμφισβητήσει ευθέως και ο μεγάλος πολιτικός του αντίπαλος ο Αλέξης Τσίπρας -που τον είχε για “μπρέκφαστ” όπως έλεγε ο Νίκος Μουζέλης- ηττήθηκε κατ΄ επανάληψη και παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος και τώρα κάνει διακοπές στη Βιέννη.
Μετά την τραγωδία των Τεμπών όπου η κυβέρνηση κλονίστηκε ο Μητσοτάκης δήλωσε πως δεν πρόκειται να παραιτηθεί κι αν χάσει τις εκλογές και η δήλωση “να μην οδηγηθούμε σε διχασμό” που έκανε τότε απευθυνόταν στη Νέα Δημοκρατία.
Όλα έδειχναν τότε πως οι εκλογές δεν θα ήταν το τέλος, αλλά η αρχή εξελίξεων, αλλά κανείς δεν φανταζόταν πως αυτές θα αφορούσαν το τέλος του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Η παράσταση “Ο Κασσελάκης Πρωθυπουργός” είναι μια κωμωδία, αλλά οι πολιτικές εξελίξεις κινούνται εδώ και χρόνια στο χώρο του απίθανου.
Αν μπορούμε να κρατήσουμε κάτι από όλα συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι πως τα πράγματα αλλάζουν πολύ γρήγορα. Μια νέα χρονιά έρχεται, τέσσερα χρόνια για τη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πολύς χρόνος κι αν όλα αυτά οδηγούν στο τέλος του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς το ΠΑΣΟΚ να επιστρέφει, μένει να δούμε τι θα συμβεί μετά.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν απρόβλεπτος, όπως κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης -που κανένας δεν αποκαλεί πλέον με το υποκοριστικό του. Ακόμα πιο πολύ απρόβλεπτος ήταν ο Κασσελάκης και γι΄αυτό είναι κακό να κάνουμε προβλέψεις, ειδικά για το μέλλον -όπως θα έλεγε ο Κέινς. Είναι σίγουρο πως θα πέσουμε έξω. ‘Οπως έχει πει ένας άλλο σοφός, μπορείς να προβλέψεις τα γεγονότα, μόνο αφού έχουν συμβεί.
