Ο Μητσοτάκης προωθείται και για αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το όνομα: Νίκος Ανδρουλάκης

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Υπάρχουν ενδείξεις για ανομολόγητες σχέσεις συγκοινωνούντων δοχείων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Κάτι σαν όσμωση επιδιώξεων μεταξύ Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη- πίσω από τη ρητορική τους.

Προσέξτε το «κόνσεπτ» των νέων επιδιώξεων του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ: «Η δημοκρατία χρειάζεται και μία αξιόπιστη αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε και το ΠΑΣΟΚ θέλει να πάρει τη θέση του». Προκύπτει ευκρινώς ποιον θα προτιμούσε ως αντιπολίτευση στα μέτρα του.

Να δούμε και τη νέα τοποθέτηση του Νίκου Ανδρουλάκη: «Δεν πρόκειται να συνεργαστώ με τη ΝΔ ακόμη και αν της λείπουν δυο έδρες και θέλω να πάρω τη θέση του Τσίπα στην αξιωματική αντιπολίτευση». Προεκλογικά το άφηνε ανοικτό, τώρα που ξέρει ότι δεν θα χρειαστεί, το αποκλείει. Μέθοδος Ανδρουλάκη.

Υπάρχει κάτι συμπληρωματικό σ’ αυτές τις τοποθετήσεις, που επαναλαμβάνονται τις τελευταίες μέρες. Ο πρώτος εξασφάλισε την κυβέρνηση και τώρα θέλει να εξασφαλίσει και …την αξιωματική αντιπολίτευση. Ο δεύτερος βρίσκει ότι τον βολεύει που η ΝΔ παρέμεινε στην κυβέρνηση και εκστρατεύει …εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν οι αλληλοσυμπληρούμενοι στόχοι είναι ανεξάρτητοι μεταξύ τους και απλώς συμπίπτουν ή αν προκύπτουν από παρεμβάσεις τρίτων προς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν έχει σημασία. Το συμπέρασμα που αναδύεται έχει.

Ο Μητσοτάκης εκτός από Πρωθυπουργός, θέλει να γίνει και οιονεί αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το όνομα Νίκος Ανδρουλάκης.

Ο Πρόεδρος που ΠΑΣΟΚ με το αποτέλεσμα εδραιώθηκε στην ηγεσία και επιδιώκει να λειτουργήσει ως οιονεί εταίρος του Μητσοτάκη κατά του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι μια υπόθεση με προϊστορία. Όταν αποκαλύφθηκε η παρακολούθηση του Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ, πολλοί- και ο ίδιος- την απέδωσαν στην πρόθεση του Μητσοτάκη να θέσει υπό έλεγχο και το ΠΑΣΟΚ -υποβοηθώντας την ανάδειξη του Ανδρέα Λοβέρδου στην ηγεσία. ΄

Ο Ανδρουλάκης επικράτησε στις αρχαιρεσίες. Αλλά ποτέ δεν στράφηκε προσωπικά κατά του με το πρόσχημα των ίσων αποστάσεων, υπονόμευε,- με χτυπήματα κάτω από τη μέση- τον Τσίπρα και το στόχο της προοδευτικής κυβέρνησης -που όφειλε να στηρίζει έναντι της Δεξιάς, για λόγους ιδεολογίας και ιστορίας του ΠΑΣΟΚ.

Όταν αποκαλύφθηκε η παρακολούθησή του η κυβέρνηση τον διευκόλυνε να αρνηθεί την ενημέρωση και τους λόγους που την προκάλεσαν.

Στο debate συνέβη το εξής απίστευτο: ο Μητσοτάκης είπε ότι δεν έγινε για «εθνικά θέματα», αφήνοντας όμως ανοικτούς τους άλλους λόγους, που μπορεί να επικαλείται η ΕΥΠ για παρακολουθήσεις. Αλλά ο Ανδρουλάκης δεν του ζήτησε να τους αναφέρει- αφού η παρακολούθηση υπήρξε.

Με αυτό το δεδομένο δεν ζήτησε από την ΕΥΠ να βεβαιώσει πού βρίσκεται το περιεχόμενο των παρακολουθήσεων και δεν υπέβαλε ποτέ μηνύσεις κατά των υπευθύνων προσωπικά, που ήταν γνωστοί. Σαν να μην ήθελε να μιλήσουν ενώπιον του δικαστηρίου.

Τουλάχιστον περίεργη συμπεριφορά για κάποιον του οποίου άκουγαν νύχτα μέρα τα τηλεφωνήματα. Ειδικά όταν ο ίδιος τα αποδίδει στο …παρακράτος, εξαιρώντας από αυτόν που τον παρακολούθησε: το κράτος. Δια της επίσημης αντικατασκοπείας του με πολιτικό προϊστάμενο τον Μητσοτάκη προσωπικά.

Στις εκλογές ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πέταξε τον Λοβέρδο και έξω από τη Βουλή, με τη συνδρομή συγκεκριμένου επιχειρηματία.

Τώρα σιωπά για την ολοφάνερη επιδίωξη του Μητσοτάκη να πάρει το ρόλο που προοριζόταν για τον Λοβέρδο, αν κατάφερνε να αποσπάσει την ηγεσία: τοποτηρητής του Μητσοτάκη στο ΠΑΣΟΚ και την ευρύτερη Δημοκρατική παράταξη.

Κάποιοι πολιτικοί παρατηρητές διακρίνουν μια ιδιόμορφη και απροσδιόριστη σχέση πολιτικής εξάρτησης του Ανδρουλάκη από τον Μητσοτάκη, που δείχνει να τον χειραγωγεί προς τις κατευθύνσεις που τον συμφέρουν και κυρίως κατά του Τσίπρα.

Κάτι σαν σχέση θύτη και θύματος. Σαν τη συζήτηση που έγινε σε πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, όταν η Τσαπανίδου, είχε υπονοήσει ότι συγκυβέρνηση ΝΔ -ΠΑΣΟΚ μπορούσε να τελεί υπό εκβιασμό.

Καθώς πλησίαζε η 21η Μαΐου ο Ανδρουλάκης άρχισε να πουλάει θεριακλίκι: «να πάει φυλακή οποίος αποδειχθεί ότι ευθύνεται». Αυτό όμως ήταν αυταπόδεικτο και προέκυπτε …από το νόμο! Η ευθύνη για τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ βαρύνει τον πολιτικό της προϊστάμενο.

Αλλά ο Ανδρουλάκης αλλού το πήγαινε μιλώντας για φυλακή: στις παρακολουθήσεις με παράνομα λογιστικά. Ουδείς τον είχε παρακολουθήσει με αυτόν τον τρόπο και συνεπώς ο Μητσοτάκης έβγαινε εκτός κάδρου ευθυνών.

Τώρα αντί να συναισθανθεί τις συνέπειες για τη χώρα από την υπερτροφία του Νεομητσοτακισμού και να αναζητήσει επαφή με τα λοιπά κόμματα της Δημοκρατικής παράταξης-ώστε να μην επιβεβαιωθεί στις 25 Ιουνίου- συμπεριφέρεται σαν επικεφαλής της καμπάνιας – του Μητσοτάκη να εξαφανίσει τον Τσίπρα από πρωταγωνιστή στην πολιτική σκηνή.

Προσοχή: δεν ζητάει να πάρει ο ίδιος το ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ και το όμορα κόμματα ως αντιπολίτευση κατά της ασυδοσίας που προαναγγέλλει ο Μητσοτάκης. Εξ αντικειμένου, εντάσσεται στην παλιότερη καμπάνια κατά του πρώην Πρωθυπουργού και επικεφαλής δημοκρατικού κόμματος. Αφύσικο για κόμμα που επικαλείται τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Είναι αυτό που ξεκίνησαν οικονομικοί και μιντιακοί παράγοντες σε βραδινές συνάξεις του στα βόρεια Προάστια μετά τις εκλογές του 2019: «αυτό που έγινε το 2015 να μην μας ξανασυμβεί». Ήτοι, να μην επιστρέψει ποτέ ο Τσίπρας στην κυβέρνηση.

Ο Βορίδης το διοχέτευσε στα κατώτερα αισθήματα των οπαδών Δεξιάς- Ακροδεξιάς, με το αίτημα να πάρει ο Μητσοτάκης συναφή «θεσμικά» μέτρα. Τα πήρε: στη Βουλή, τα ΜΜΕ, τους θεσμούς και …απέδωσαν!

Τώρα ο Μητσοτάκης λέει ότι «ο Ανδρουλάκης είχε μια πολύ συνεπή στρατηγική να στρέψει το ΠΑΣΟΚ πολύ περισσότερο προς τα αριστερά και σίγουρα να μην επιθυμεί καμία επικοινωνία με εμένα προσωπικά».

Δηλαδή χρίζει τον Ανδρουλάκη κεντρικό του αντίπαλο. Και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τον συμπληρώνει: «Οι πολίτες εμπιστεύτηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ τον ρόλο της ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης, που όπως φάνηκε την περασμένη Κυριακή απέτυχε».

Εδώ κάτι συμβαίνει, και ας μην κάνουν μερικοί- και εντός του ΣΥΡΙΖΑ- ότι δεν καταλαβαίνουν. Υπάρχουν ενδείξεις για ανομολόγητες σχέσεις συγκοινωνούντων δοχείων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Κάτι σαν όσμωση επιδιώξεων μεταξύ Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη- πίσω από τη ρητορική τους.

Π.χ. στην νέα ΚΟ του ΠΑΣΟΚ μπορεί να απουσιάζει ο Λοβέρδος αλλά υπάρχουν άλλοι κραυγαλέα φιλομητσοτακικοί και δεν το κρύβουν. Όπως δεν το κρύβουν στη ΝΔ- παράδειγμα ο Άδωνις Γεωργιαδη– ότι προτιμούνε τον Ανδρουλάκη ως αντίπαλο.

Εκ παράλληλου η ομάδα Γιώργου Παπανδρέου που θα μπορούσε να αντισταθεί αποδυναμώθηκε. Ο Σκανδαλίδης οδηγήθηκε εκτός Βουλής από τη σέχτα Ανδρουλάκη και ο Καστανίδης εξοβελίσθηκε.

Επιπλέον και οι πέτρες γνωρίζου ότι υπάρχουν κοινές αναφορές Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη σε επιχειρηματικά και μίντια κέντρα. Που επιδιώκουν από καιρό ισχυρή κυβέρνηση η ΝΔ με βολική αντιπολίτευση από το ΠΑΣΟΚ.
Το σχέδιο που εξυφάνθηκε για έλεγχο του ΠΑΣΟΚ δια του Λοβέρδου φαίνεται να εξυπηρετείται καλύτερα δια του Ανδρουλάκη.

AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR