Του Γ. Λακόπουλου
Κατά τον Τάκη Θεοδωρικάκο «η κυβέρνηση Τσίπρα κρέμασε στα μανταλάκια οκτώ πρώην υπουργούς και δυο πρώην πρωθυπουργούς».
Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι αυτός ήταν ο διαμορφωτής της επικοινωνιακής άμυνας αυτού του είδους της ΝΔ -ως αρμόδιος για τον «στρατηγικό σχεδιασμό» του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Δεν ξέρουμε όμως σε ποιον πειρασμό υποκύπτει σήμερα και επαναλαμβάνει τον ισχυρισμό. Γιατί δεν είναι πλέον έμμισθος υπάλληλος της ΝΔ. Είναι υπουργός. Και από την ιδιότητά του προκύπτει η υποχρέωση να δικαιολογεί ότι λέει.
Από πού του προκύπτει ότι η προηγουμένη κυβέρνηση “κρέμασε στα μανταλάκια” οποιονδήποτε;
Από ό,τι ξέρουμε οι δέκα ερευνήθηκαν γιατί υπήρχαν ενδείξεις δωροδοκίας τους. Καταθέσεις μαρτύρων, πληροφορίες από την Αμερική, ευρήματα ερευνών. Δεν κατηγορήθηκαν για τίποτε. Ερευνήθηκαν απλώς.
Δεν έπρεπε; Έχουν ακαταδίωκτο; Είναι υπεράνω πάσης υποψίας; Για να ξέρουμε τι λέμε.
Κατά τον υπουργό Θεοδωρικάκο -αυτός ενδιαφέρει- η Εισαγγελεία Διαφθοράς όταν εμφανίσθηκαν οι μάρτυρες έπρεπε να τους αποπέμψει: « Τι λέτε, βρε καθάρματα, για ανθρώπους σαν τον Σαμαρά, τον Λοβέρδο και τον Στουρνάρα;». Και να τους στείλει δεμένους στον Κορυδαλλό για την ασέβεια.
Μα δεν ήταν ψευδομάρτυρες; Ποιος το λέει αυτό; Η ψευδομαρτυρία αποδεικνύεται στο δικαστήριο. Δεν την δηλώνει ο… ερευνώμενος.
Μα δεν ήταν «κουκουλοφόροι»; Ασφαλώς όχι. Ηταν επώνυμοι πολίτες, τα ονόματα των οποίων γνωρίζει η Δικαιοσύνη που έκρινε για των αρμοδίων οργάνων της ότι έπρεπε να τεθούν σε καθεστώς προστασίας. Ήτοι αξιολόγησε ως σοβαρές τις μαρτυρίες τους. Και άρχισε έρευνα για να βρει στοιχεία που θα τεκμηρίωναν τις περαιτέρω ενέργεια της.
Σε εφτά περιπτώσεις δεν βρήκε. Και αρχειοθέτησε τις υποθέσεις. Για μια έστειλε ήδη το φάκελο στη Βουλή για παραπομπή σε δίκη. Και για δυο αναμένουμε.
Οι ίδιοι δικαστικοί λειτουργοί δεν ήταν; Τι δεν εκαναν καλά;. Όφειλαν να ερευνήσουν και ερεύνησαν. Το αντίθετο θα ήταν πρόβλημα.
Δεν βρήκαν αδιάσειστα στοιχεία και δεν έκαναν τίποτε περισσότερο. Γιατί κατηγορούνται;
Για τα «μανταλάκια»; Δηλαδή για την κοινοποίηση των ονομάτων. Μα αυτό δεν το αποφάσισε η Τουλουπάκη. Το αποφάσισαν οι πολιτικοί μεταξύ τους – ορισμένοι από τους ερευνηθέντες προσωπικά- με τον διαβόητο νομο που υποχρεώνει τη Δικαιοσύνη να στέλνει το φάκελο στην Βουλή. Ο Τσίπρας τον θέσπισε αυτόν το νόμο;
Και οι δηλώσεις των τότε κυβερνητικών για «το μεγαλύτερο σκάνδαλο»; Άρρητα ρήματα. Ανοησία και αμετροέπεια. Ασέβεια στη Δικαιοσύνη. Πολιτική σπέκουλα. Αλλά και δικαίωμά τους. Έκφραση γνώμης ήταν. Και δεν έχει σχέση με την ουσία του σκανδάλου.
Πολλοί άλλωστε πάντα αυτό ακριβώς πιστεύουν. Ότι ήταν κολοσσιαίο σκάνδαλο για το οποίο δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Όπως δεν τη μάθαμε για τη Ζήμενς και προηγουμένως το Χρηματιστήριο. Ή για τις περίφημες λίστες. Δεν καταναλώνουμε τόσους πολλούς λωτούς.
Στην περίπτωση της Νοβάρτις έπρεπε όσα έπρεπε να γίνουν. Αν πρέπει να διαμαρτυρηθούμε είναι για το ζοφερό κλίμα εναντίον των δικαστικών λειτουργών που δημιουργήσαν οι ερευνηθέντες, το οποίο δυσκόλεψε περισσότερο την έρευνα.
Τα περί «συμμορίας» Τσίπρα-Τουλουπάκη κ.λ.π. ανήκουν σε διαταραγμένους εγκεφάλους. Και να δούμε πώς θα δικαιολογήσουν αυτά που τα λένε, χωρίς στο παραμικρό στοιχείο.
Εν πάση περιπτώσει το θέμα εν προκειμένω είναι οι δηλώσεις Θεοδωρικάκου. Με τις οποίες θέλει να υποβάλει στην κοινή γνώμη ότι δεν ήταν η Δικαιοσύνη που ερεύνησε νομίμως. Ότι την έβαλε ο Τσίπρας. Ότι οι εισαγγελείς είναι εντολοδόχοι. Ωραίος υπουργός.
Ότι δεν ήταν ο νόμος περί ευθύνης υπουργών που κοινοποίησε την έρευνα πριν την ολοκλήρωση της. Αλλά ήταν ο Τσίπρας που «κρέμασε στα μανταλάκια» κάποιους.
Δεν μας λέει όμως πώς ακριβώς το έκανε αυτό το Τσίπρας. Και δεν μας λέει και αν αισθάνεται υπουργός του Μητσοτάκη ή του Σαμαρά.
