Του Γ. Λακόπουλου
Ούτε η πιο καλπάζουσα φαντασία συγγραφέα αρρωστημένων πολιτικών σεναρίων δεν θα μπορούσε να περιγράψει ότι σε μια χώρα με χιλιάδες προβλήματα η επικαιρότητα θα εστίαζε στον συνοικιακό καυγά του κεντρικού τραπεζίτη με έναν υπουργό- που τροφοδοτεί την πολιτική αντιπαράθεση.
Κανονικά δεν θα έπρεπε να αναφέρονται ο ένας στον άλλον, αφού έχουνε εμπλακεί σε μια αντιδικία: ο υπουργός είναι ελεγχόμενος από τον κεντρικό τραπεζίτη για ένα δάνειο και o κεντρικός τραπεζίτης ελέγχεται οικογενειακώς από τη Δικαιοσύνη , με τους φακέλους που έχει στείλει ο υπουργός.
Ότι και οι δυο είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι από προγενέστερες συμπεριφορές τους δεν αλλάζει την απεχθή εικόνα που εμφάνισαν στην κοινή γνώμη. Ας αρχίσουμε από τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας:
Αν είναι καλός ή κακός υπουργός, θα το κρίνει ο Πρωθυπουργός που τον τοποθέτησε. Αλλά αν είναι καλός ή κακός πολιτικός όμως έχει κριθεί ήδη. Η προϊστορία της συμπεριφοράς του στο δημόσιο χώρο είναι αρνητική- ακόμη και όταν έχει δίκιο .
Κάποιος έβαλε στο μυαλό του Π. Πολάκη ότι επειδή “είναι τίμιος”- κάτι που ουδείς αμφισβητεί- και επειδή το υπουργείο του υπήρξε εκτροφείο σκανδάλων – πράγμα επίσης ακριβές- του δίνει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται άξεστα, προσβλητικά, με προπηλακισμούς και ελεεινή ρητορική. Υπουργός είναι όχι σχολιαστής του δρόμου…
Χρησιμοποιεί χαρακτηρισμούς που δεν έχουν σχέση με το αξίωμά του ή το ήθος της Αριστεράς. Ούτε φυσικά με το παράδειγμα ευπρέπειας λόγου και δημόσιας παρουσίας που δίνει ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι το μόνο δείγμα κακοφωνίας στην κυβέρνηση μετά την απομάκρυνση Καμμένου.
Πριν τον καυγά με τον Στουρνάρα ήταν η απαράδεκτη συμπεριφορά του προς τον Ευρωπαίο Επίτροπο Υγείας, όταν παρατήρησε ότι το να καπνίζει σε κλειστούς χώρους συνιστά παρανομία, προσβολή των δικαιωμάτων των άλλων και απειλή της υγείας τους. Αντί ως υπεύθυνος πολιτικός να αναγνωρίσει το λάθος του, εξετράπη σε απρέπειες.
Στην περίπτωση του δάνειου από την Τράπεζα Αττικής ο Πολάκης έχει δίκιο. Πήρε ένα λογικό, δάνειο, όπως είχε δικαίωμα. Δεν διέπραξε καμία απολύτως παρανομία. Το διαβεβαίωσε και η Τράπεζα και οι υπηρεσίες του Στουρνάρα. Υπήρξε απολύτως νόμιμος και συνεπής. Και δεν οφείλει εξηγήσεις σε κανέναν. Τις έδωσαν οι αρμόδιοι.
Ότι μια εφημερίδα παρουσίασε αυτό το θέμα με τον τρόπο που η ίδια έκρινε για να τον εκθέσει πολιτικά, δεν είναι παράδοξο- ειδικά για τη συγκεκριμένη αντιπολιτευόμενη εφημερίδα. Σε κάθε περίπτωση την κρίνουν οι αναγνώστες. Ο Πολάκης μπορούσε να την καταγγείλει, να αντιδικήσει μαζί της, να προσφύγει στη Δικαιοσύνη ή να αδιαφορήσει.
Από πού και ως που πήρε στο τηλέφωνο τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας; Σε τελευταία ανάλυση σ’ αυτή την περίπτωση η Τράπεζα έκανε τη δουλειά της: ερεύνησε ένα δημοσίευμα και κατέληξε ότι δεν υπάρχει κάτι μεμπτό. Τον δικαίωσε δηλαδή.
Από εκεί και πέρα με ποια αρμοδιότητα ο Πολάκης απευθύνεται κατ’ ιδίαν στον κεντρικό τραπεζίτη για να του υποδείξει δάνεια προς έλεγχο; Φίλος του ή προϊστάμενός του είναι;
Ποιος του είπε ότι ως υπουργός μπορεί να αναφέρεται σε έναν θεσμικό παράγοντα με φράσεις όπως “βρε καλώς τον αρχιτραπεζίτη”; Να του απευθύνεται στον ενικό και να του δίνει προθεσμία για να κάνει ότι του υποδεικνύει, αλλιώς “θα έλθει από εκεί”. Τι θα κάνει αν “πάει από εκεί”;
Αν ως πολιτικός έχει τις ενστάσεις του θα μπορούσε να κάνει δηλώσει με έντονο- αλλά κόσμιο- ύφος, να του στείλει επιστολή, να φέρει το θέμα στο υπουργικό Συμβούλιο, να υποβάλει μήνυση, να τον καταγγείλει ότι σκοπίμως δεν ελέγχει κάποια δάνεια.
Αλλά προσωπικά το “τσαμπουκαλίδικο” τηλεφώνημα -με καταγραφή του ή όχι- δεν αρμόζει σε υπουργό. Αν μη τι άλλο έδωσε δικαίωμα στο Στουρνάρα να ισχυρίζεται ότι του υποδεικνύει τον τρόπο άσκησής των καθηκόντων του και να έχει δίκιο: αυτό έκανε. Εντελώς αυθαίρετα και άκομψα. Υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς στη διακυβέρνηση. Αν δεν του αρέσουν να μη μετέχει στην κυβέρνηση.
Και να πάμε τώρα στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Σε ένα κανονικό πολιτικό σύστημα ο Γιάννης Στουρνάρας δεν θα έπαιρνε ποτέ τη θέση του επιτυχημένου και ευπατρίδη Γιώργου Προβόπουλου- στην οποία αυτοδιορίσθηκε κατ’ ουσίαν ως υπουργός Οικονομικών.
Ειδικά αν είχε ληφθεί υπόψη η προϊστορία του. Αρκούσε π.χ. για να αποκλειστεί μόνο η αρθρογραφία του πρύτανη του πολιτικο-οικονομικού ρεπορτάζ Νίκου Νικολάου στη “Καθημερινή” και όσα είπε- το 2003 εκ μέρους της ΝΔ στη Βουλή ο Γιώργος Αλογοσκούφης . Και οι δυο για τη διαχείριση των εσόδων που είχε η Εμπορική Τράπεζα -που διοικούσε- από την πώληση της Ιονικής Τράπεζας.
Αλλά και μετά το διορισμό του δεν θα μπορούσε να μείνει ούτε λεπτό με την επόμενη κυβέρνηση, αν οι Συριζαίοι δεν ήταν άσχετοι με τις κοινοτικές λειτουργίες. Αρκούσε να ζητήσει ο Τσίπρας από τον Ντράγκι την αντικατάσταση του το 2015, επειδή λειτουργούσε ως πολιτικός του αντίπαλος.
Ποια “ανεξαρτησία του θεσμού” όταν ο ίδιος την παραβίαζε;. Και δεν σταμάτησε να το κάνει -ούτε όταν βρέθηκε ερευνώμενος από την ελληνική Δικαιοσύνη. Αντίθετα χρησιμοποίησε την Τράπεζα και τη Βουλή για να απολογηθεί για ιδιωτική του υπόθεση και για υποθέσεις της συζύγου του. Οι Ευρωπαίοι δεν θα καταλαβαίνουν αυτά. Αλλά ουδείς τα έθεσε υπεύθυνα ενώπιον τους.
Ο διοικητής της ΤτΕ ισχυρίζεται ότι…”αποφεύγει δηλώσεις που θα μπορούσαν να τύχουν πολιτικής εκμετάλλευσης”. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: κάνει δηλώσεις που εκμεταλλεύεται πολιτικά η ΝΔ. Η ανεξάρτητη TτΕ από οιονεί σύμβουλος της εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας , μετατράπηκε σε μηχανισμό υποστήριξης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι φήμες μάλιστα λένε ότι η όσμωση του με την ΝΔ είναι τόσο ισχυρή ώστε κατατείνει είτε στην ανανέωσή της θητείας του , είτε σε ανάληψη υπουργείου, αν επικρατήσει ο Μητσοτάκης. Ωραία ανεξαρτησία…
Στη συγκεκριμένη περίπτωση με το δάνειο του Πολάκη ο Στουρνάρας όφειλε να ερευνήσει πώς διέρρευσε υπόθεση από την Τράπεζα Αττικής. Αν η τι άλλο, για να μην τον βαρύνει η υπόνοια ότι το διέρρευσε ο ίδιος. Και να ανακοινώσει προσωπικά -για μέλος της κυβέρνησης πρόκειται διάολε- ότι το δάνειο ήταν σύννομο και χωρίς κανένα πρόβλημα.Το άφησε απλώς να διέρρευσει. Αντίθετα την επομένη υπήρξε λαλίστατος και στο ίδιο μήκος κύματος με τη ΝΔ που ανακάλυψε… απόπειρα εκβιασμού του.
Ετσι γίνεται μέρος της πολιτικής αντιδικιας που ξέσπασε. Αν δεν την ενισχύει, υπέρ των αντιπάλων της κυβέρνησης που σπεύδουν προς συνεπικουρία του, μαζί με ένα συγκεκριμένος είδος δημοσιογραφίας. Ποιος αλλος κεντρικός τραπεζίτης λειτουργεί ετσι στη χώρα του;
Το σκηνικό της σύγκρουσης Πολάκη -Στουρνάρα είναι εκατέρωθεν προβληματικό. Στα όρια της θεσμικής παρακμής. Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος συμπεριφέρονται κατά το αξίωμά τους και γι αυτό βλάπτουν τη χώρα το ίδιο. Επιβαρύνουν το πολιτικό κλίμα αμφότεροι και ανατροφοδοτούν εκατέρωθεν την προβληματική αντινομία της “σχέσης” τους.
Ο καυγάς τους έχει τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά και συνιστά μια πρόσθετη σκοτούρα για τον Πρωθυπουργό. Οι αρμόδιοι υπουργοί όφειλαν να αντιμετωπίσουν το θέμα, αντί να σιωπούν. Ο Δραγασάκης και ο Τσακαλώτος τι κάνουν;
Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να βρει ποιοι δεν του εισηγήθηκαν να ζητήσει, ευλόγως, αντικατάσταση του Στουρνάρα το 2015. Και ποιοι σήμερα δεν του παρουσιάζουν με ακρίβεια την συμπεριφορά του Πολάκη- που συνεχίζει να τον εκθέτει, παρότι τον αποδοκίμασε πρόσφατα.
