Του Γ. Λακόπουλου
Ως πολιτικός η Φώφη Γεννηματά έκανε πολλά λάθη- για λόγους που είναι γνωστοί σε όλους. Το σημαντικότερο είναι η διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Η απόδειξη βρίσκεται στις δυσμενείς προοπτικές του νέου κόμματος τις οποίες δεν μπορεί να κρύψει η δημοσκοπική “κονσομασιόν”.
Το αξιοσημείωτο όμως είναι ότι παρά την τυπική εξαφάνισή του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου -και κατάστρεψαν οι επίγονοί του- και των συμβόλων του, αυτό που μένει πάλι ΠΑΣΟΚ είναι. Η εκλογική βάση του είναι η βάση του ΠΑΣΟΚ. Οι άλλοι δεν έχουν να συνεισφέρουν τίποτε.
Αυτή η διαπίστωση δημιουργεί για τη Γεννηματά την ευκαιρία να αποκαταστήσει τη βλάβη που επέφεραν στο ΠΑΣΟΚ οι προκάτοχοί της, αλλά και η ίδια: να λειτουργήσει ως επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ. Ήτοι να ανταποκριθεί σ’ αυτό που επιθυμεί η κομματική βάση της και να επανατοποθετήσει το κόμμα της στη μεγάλη κοίτη της Δημοκρατικής Παράταξης και ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις αυτής της παράταξης.
Ποια είναι αυτή η παράταξη το ορίζει η πολιτική ιστορία της χώρας και το οριοθέτησε ο Ανδρέας Παπανδρέου: περιλαμβάνει όλες τις δυνάμεις πέραν της Δεξιάς με την οποία η διαχωριστική της γραμμή ουδέποτε έπαψε να υπάρχει: από το πολιτικό κέντρο μέχρι τη παραδοσιακή Αριστερά. Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ ως κεντρικό εκφραστή αυτού του χώρου και το κατέστησε κυβερνώσα δύναμη. Θα ήταν ακόμη αν δεν αλλοίωναν τα χαρακτηριστικά του όσοι ακολούθησαν.
Σήμερα στο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης με το σταθερό αντιδεξιό πρόσημο, τον πρώτο λόγο έχει ο Αλέξης Τσίπρας. Έτσι αποφάσισαν οι δημοκρατικοί πολίτες μετά τις ολέθριες επιλογές των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι δεν έχει την μαζική οργάνωση που είχε το ΠΑΣΟΚ είναι ο κορμός της παράταξης.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός αναγνωρίζεται από την εγχώρια δημοκρατική κοινή γνώμη και από την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ως βασικός εκφραστής της ελληνικής Κεντροαριστεράς, στην οποία κυριαρχούσε πριν το ΠΑΣΟΚ.
Η Φώφη Γεννηματά το γνωρίζει καλά από τις εισηγήσεις που δέχεται διαρκώς από τα συγγενή κόμματα της Ευρώπης να συγκλίνει με τον Αλέξη Τσίπρα. Να τον διευκολύνει ώστε να αποβάλλει την παράμετρο Καμμένου από την κυβέρνησή του και να ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Ειδικά εν όψει των προσεχών ευρωεκλογών οι οποίες έχουν κομβικό χαρακτήρα στους τους ευρωσοσιαλιστές.
Το γνωρίζουν όμως και οι …φίλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη στα μίντια και τα οικονομικά κέντρα που χειραγωγούν τη ΝΔ. Και πιέζουν τη Φώφη να γυρίσει τις πλάτες στους ευρωσοσιαλιστές, στην πολιτική ιστορία του κόμματος της και στην κοινωνική βάση της Δημοκρατικής Παράταξης και να συμπράξει με τη Δεξιά. Με αναίδεια ορισμένοι το προβάλλουν ως φυσιολογικό αναμενόμενο.
Θα είναι το χειρότερο λάθος της Φώφης. Πολιτικά, πολιτισμικά, ιδεολογικά, ιστορικά, ακόμη και αισθητικά. Η θέση του κόμματος του οποίου είναι επικεφαλής σήμερα δεν μπορεί να είναι δίπλα στον Μητσοτάκη. Θα είναι σα να γυρίζει την πραγματικότητα ανάποδα. Είναι δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ανήκουν στην ίδια πλευρά του πολιτικού φάσματος. Με ποιο τρόπο θα συμπράξουν θα το βρει η ίδια με τον Τσίπρα.
Είναι η ώρα λοιπόν να κάνει την κίνηση που θα την αναδείξει ως πολιτικό που μπορεί να δει το ιστορικό κάδρο και να τοποθετηθεί. Να κόψει το βήχα σε όσους την προβάλλουν ως τμήμα του νεομητσοτακισμού και σε όσους την ωθούν από μέσα να γίνει.
Πιο απλά: να επανατοποθετήσει στο ΠΑΣΟΚ και να το απομακρύνει από τη κατάσταση στη οποία το έφερε ο προκάτοχός της που το έκανε συνιστώσα της ΝΔ του Σαμαρά και εταίρο του Άδωνι Γεωργιάδη. Αυτή η επιλογή θα ενθουσιάσει την βάση του κόμματος που αισθάνεται ότι ανήκει στο ίδιο στρατόπεδο με τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ και απέναντι στη Δεξιά.
Σ’ αυτό το ενδεχόμενο θα συμφωνήσουν όλοι στο ΠΑΣΟΚ. Εκτός από τους διατεταγμένους από άλλα κέντρα το ωθούν προς τον Μητσοτάκη. Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα μάλιστα αντιδρούν μόνο δύο πρόσωπα: ο Βενιζέλος και ο Λοβέρδος. Κανείς από τους δυο δεν συνδέεται με τις ιδρυτικές ρίζες του ΠΑΣΟΚ. Μπήκαν στο τρένο για να κάνουν καριέρα. Και οι δυο μόνο βλάβη μπορούν να προξενήσουν εφεξής στο κόμμα.
Καλό θα είναι, λοιπόν, η Γεννηματά να απαντήσει ότι πράγματι δεν υπάρχει πολιτική ίσων αποστάσεων: υπάρχει η πολιτική που τη φέρνει σε συμπόρευση με το κόμμα που βρίσκεται πιο κοντά της. Με τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπάρξει πολιτική και προγραμματική συμφωνία για ιστορικούς και ιδεολογικούς λόγους. Με τη Δεξιά προφανώς όχι.
Η Φώφη θα δικαιωθεί αν πάρει την πρωτοβουλία να διασφαλίσει την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας μετά τις εκλογές. Η κατανομή επιρροής μεταξύ των δυο κομμάτων είναι υπόθεση των ψηφοφόρων.
